het rode gevaar

De (m/v)s van het Rode Kruis zijn hun 14-daagse kruistocht weer gestart. Aan elk kruispunt komt u ze tegenwoordig opnieuw tegen. Nu heb ik absoluut niets tegen het Rode Kruis (ik zou wel gek zijn, met een madam die (bijna) Hematologe is), al vroeg ik mij af of ze niet wat voorzichtiger te werk zouden mogen gaan.

Want ze zijn wel dapper, die vrijwillige kruisvaarders die zich zonder vrees temidden van het verkeer begeven. Veilig is evenwel anders. Toen ik mij gisterenavond –met zeer gematigde snelheid– tussen de ellenlange file door uit de Brusselse tunnels naar boven werkte, stonden ze daar ook, stickers in de hand. Om het voor hen gemakkelijk te maken tussen de auto’s door te laveren, hadden ze er evenwel niets beters op gevonden dan van die oranje-witgestreepte kegels tussen de twee baanvakken in te plaatsen. Veilig voor hen, maar een uiterst onaangename verrassing voor hun tweewielige gemotoriseerde medemens, die zich evengoed op de zeer krappe ruimte tussen de twee baanvakken voortbeweegt.

3 gedachtes over “het rode gevaar”

  1. Ha, blij dat ik niet de enige ben die deze maniers van stickers aan de man/vrouw brengen maar niets vindt. Kunnen ze niet gewoon aan de grootwarenhuizen gaan staan ipv potentieel gevaarlijke verkeerssituaties te creëren?

  2. Ja, ik vraag me trouwens ook af,wat voor giftigge gassen die mensen binnenkrijgen.
    Ik zou persoonlijk liever vrijwilliger zijn op ‘den dag van het park’.Dan nen hele dag op een kruispunt uitlaatgassen te inhaleren.

    Ow, ja .Ik koop geen stickers,maar sponcer het rode kruis door op de Lotto te spelen.

  3. Ja idd ik erger me soms ook wel aan de rode ridders. Ze hebben de beste bedoelingen, maar ik zou ook eerder een stickertje kopen aan de supermarkt dan aan een rood licht of kruispunt. Gisteren kon ik 3 keer voor het rode licht staan wachten i.p.v. 1 keer, omdat de eerste in de rij bij groen licht rustig een stickertje aan het kopen was.

Reacties zijn gesloten.