Kijk, ik ben helemaal niet gewonnen voor Amerikaanse toestanden waarbij iedereen voor het minste wordt aangeklaagd. Maar deze mededeling van de VVJ (Vlaamse Vereniging van Beroepsjournalisten) is tekenend voor het gebrek aan beroepsernst waarmee bepaalde journalisten zich tegenwoordig door het medialandschap bewegen.
De schadevergoedingen die de gewezen Antwerpse politiechef Luc Lamine eist van drie journalisten van de Gazet van Antwerpen, komen neer “op een flagrante miskenning van de persvrijheid in dit land”. Dat zegt de Vlaamse Vereniging van Beroepsjournalisten (VVJ) dinsdag.
[Belga, via DM Telex]
De noemer journalist mag onder geen beding een vrijgeleide zijn tot het bekladden van iemands reputatie. Ver weg is helaas de deontologie waarop de journalist van weleer prat ging. Get it first, but first get it right, het adagio van The Associated Press, is nog steeds de essentie van de berichtgeving.
Maar basis, ervaring en principes zijn al lang niet meer in de mode. (Voor wie het niet begrepen had: dit heeft niets met persvrijheid te maken.)
Ik kan niet anders dan respect hebben voor Luc Lamine, ik weet niet hoe het komt. Zijn uitspraken na ‘het zinloze geweld’ waarschijnlijk (heel nuchter en gevoelig) en het feit dat hij verdomme niets met dat VISA-schandaal, dat zelfs amper een schandaal was, te maken had.