– Hallo, met Bruno Bollaert, met wie spreek ik alstublieft?
“Spreek ik met Bruno Tessa?”, klonk het van de andere kant. Duidelijk niet, dacht ik, ik heb u net mijn naam gezegd. Want als ik de (vaste) telefoon beantwoord, ben ik altijd zeer beleefd. En ik verwacht van u hetzelfde, met als minimumvereiste dat u zichzelf identificeert, vooral wanneer de caller ID ‘withheld‘ vermeldt.
– Nee, met Bruno Bollaert, maar met wie spreek ik alstublieft.
“Dan heb ik de verkeerde naam gekregen, sorry daarvoor. Mag ik u iets vragen, Bruno?”
Oeps. Dubbele fout mevrouw. Ten eerste hebt u mij nog steeds niet verteld wie u bent, en ten tweede, ondanks het feit dat ik niet weet wie u bent, spreekt u mij bij de voornaam aan. Noem mij oudbollig ende conservatief, maar voor de rest van uw verhaal zal u van goeden huize moeten komen als ik u nog ter wille zal moeten zijn.
– Dat mag u, mevrouw, maar wie bent u?
“Wel, Bruno, misschien kent u de organisatie Child Focus?”
En dan steekt ze van wal:
“Kan ik u optekenen voor een post-it pakket, Bruno?”
– Nee, mevrouw, dank u.
“Of misschien heeft uw bedrijf CDs nodig?”
– Nee, mevrouw, dank u.
“Of misschien briefpapier?”
– Nee, mevrouw, dank u. Ik denk niet dat ik op uw verzoeken ga ingaan.
“Of een muismat, misschien, Bruno?”
– Nee, mevrouw, echt niet.
“Dat begrijp ik hoor, maar misschien dat het volgend jaar wel zal lukken, Bruno?”
– Nee, mevrouw, ik zou liever hebben dat u niet meer belt.
“Het is natuurlijk wel voor het goede doel hé Bruno. Draag je het goede doel geen warm hart toe?”
Waarop ik toch maar de verbinding heb verbroken.
Zeer onbeschoft. Waarschijnlijk een jobstudentje in een call center dat “een nieuwe tactiek” uitprobeert?
ik haat mensen die familiar doen…
Helaas zijn ze niet de enige. Wij krijgen regelmatig (elk jaar van elk van deze firma’s) telefoontjes van childfocus, het kinderkankerfonds, het greet rouffaer huis, de cliniclowns en nog een stuk of 2 andere. ALLEMAAL met dezelfde taktiek als hierboven. Het is duidelijk dat het een georganiseerd callcenter is dat erop getrained is om je emoties te spelen en je enorm schuldig te doen voelen als je niks koopt.
“Vertel de telemarketeer heel vriendelijk dat u op zondagmiddag, tussen 15:00 en 16:00 uur, tijd heeft gereserveerd voor dit soort telefoontjes, en dat ze u dan mogen terugbellen. Ze mogen niet bellen op zondag, dus ze zullen proberen hieronder uit te komen.”
Nog meer van die lollige dingen:
http://www.xs4all.nl/~egbg/tegenscript.html
In ’t begin belden die van childfocus mij 1x per jaar op en als ik dan meteen zei dat ik deze keer niets zou kopen, was dat ook goed.
Maar ’t laatste jaar zijn het echte stalkers geworden en krijg ik regelmatig ‘clusters’ telefoontjes. Daarmee bedoel ik dat als ik niets koop, er 2 dagen later iemand opnieuw belt, 2 dagen later weer van dat, …
Als ik dan zeg dat ik net een collega van hem/haar afgescheept heb, is het zogezegd een ‘vergissing van de computer’. Maar om dat te geloven, gebeurt het net iets te vaak.
Aanvankelijk stond ik positief tegen het steunen van Childfocus, maar dergelijke praktijken werken compleet averechts bij mij.
Zou die Robinson lijst dan toch werken?
Wij blijven al ruim een jaar verstoken van zulke kolder.
Hah! Wedden dat ze na het gesprek zich naar een collega draaide en begon met de woorden “Die hangt zomaar op!”
Tja, voelde me zelfs in een hoekje geduwd toen ik het las, laat staan als je die “dame” aan de telefoon krijgt. Begon wel persoonlijk te worden. (mijn naam is dan ook B-).
Ik zou dat eigenlijk niet pikken, zo., eigenlijk, feitelijk.
Net op de statistieken van mijn website gezien dat Buy Aid deze post blijkbaar gevonden heeft. Ze zijn me zelfs gevolgd tot op mijn blog om te zien welke snodaard hun praktijken afbreekt.