Dan heb ik misschien geen foto-doos, maar toch een interessant onderwerp aangeboord. Van Vincent kreeg ik een onschuldige vraag, van ine positieve feedback, en dan ging het plots snel aan het rollen (cfr Michel & Steven). Allemaal bedankt voor de feedback trouwens.
We gaan (nog even) door. Steven zei:
Niet confronterend bedoeld, maar de foto waarvan kwestie leek me eigenlijk gewoon onderbelicht.
Puur technisch zat er in Bruno’s plaatje dus iets teveel noise in plaats van signal, en heeft Vincent eigenlijk wel gelijk.
Dus heb ik mij opnieuw achter mijn digitale lichtbak gezet. Laat ik het eens in ’t vet zetten: veel hangt ook af van uw lens. Of, om mijzelf te citeren: Onderschat toch maar niet het belang van de lens.
Ter illustratie, een voor-en-voor.
Dezelfde voor, die ik eerder al had getoond:
En alweer diezelfde voor, maar een enigszins anders:
Enigszins anders? Er is zo goed als niks gewijzigd aan het beeld. Echter, in plaats van het RAW beeld te hebben geopend in Photoshop, heb ik het geopend via CaptureOne (van PhaseOne), waar ik vier settings heb aangepast:
- de film instelling van ‘standard‘ naar ‘high contrast‘
- exposure compensation (EC)
- contrast compensation (CC)
- colour saturation (CS)
En anders niets. Niet echt veel werk toch?
Voor het eindresultaat heb ik het beeld nog verder bewerkt in Photoshop, om aan de foto mijn eigen kenmerk (signatuur) mee te geven.
En een tweede voor-en-na:
Voor (geen CaptureOne, enkel de RAW geopend in photoshop zonder parameters te wijziging):
Na:
Maar voor dat beeld had ik wel standaard de volgende curves:
Ik herhaal even: het verschil zit ook in de lens. De eerste foto (man vs fish) werd gemaakt met de Nikkor 18-35mm f/3.5-4.5 af d if-ed; de tweede (wolkjes) met de Nikkor AF 50 f/1.8. In beide gevallen werd gewerkt met ‘spot metering’ (nuja) op het gezicht.
Maar om nog even op Huug zijn opmerking in te gaan: Dan stel ik me de vraag of het allemaal wel echt is wat er op de foto staat.
Wat er op de foto staat, is wat er op de foto staat. Fotografie is, meer dan een afbeelding van de realiteit, een interpretatie daarvan. Een foto is een momentopname, ‘een’ kunst van het fotograferen is het ontdeken van le moment décisif (dat komt dan weer van Henri Cartier-Bresson, als ik mij niet vergis). Maar er bestaan geen regels die je vertellen hóe je dat moment moet weergeven.
(Wie meer wil weten over fotografie kan ik overigens ten zeerste het standaardwerk van Susan Sontag aanraden, On Photography —excerpt alhier.)
Et voila: allebei gelijk. 🙂
Kijk eens naar de “curves van Henk” (grinnik). Je ziet (1) dat de curve globaal gezien links staat, en dat (2) in de donkere blauwen en roden de piek uit de grafiek loopt: er gaat hier dus mogelijk detail verloren – en als je de curve openrekt worden er tonen bijgefantaseerd die er eigenlijk niet zijn. Dat heb je bij de curve van papa Maya niet: die ziet er m.i. perfect belicht uit.
Enfin, reden genoeg dus om altijd in RAW te werken, anders zouden we half the fun missen. 🙂
Ps: merci trouwens voor de aanleiding om vanmiddag eindelijk eens “the negative”, “the print” and “the camera” van Adams te bestellen.
Je moet je nergens voor verantwoorden. Het is het resultaat dat telt en dat mag er zijn!
ik ben overtuigd 😉
amaai nu ja die curven kan ik niet echt interpreteren, ik ken er te weinig van
het resultaat mag er idd zeker wezen!