Jawel, ik geef het toe. Ik ben altijd al een gadget freak geweest. Getuige daarvan de palm pilot (Palm II); de reeks gsms (Nokia 6110, Nokia 3210, Sony CMD-Z5, Ericsson T39m + nog twee daarvoor); de vier-vijf jaar oude digitale videocamera (Sony DCR TRV9), de al ongeveer even oude digitale fotocamera (Fuji MX-2700), en de zwart-wit webcam (op de seriÎle poort); de radio-man (of hoe heetten die dingen –met zo’n dun wit draadje en slechts 1 oortje), de Walkman, de Discman, de MiniDisc-man, de iPod; en dan heb ik het nog niet over de rist computers die de revue zijn gepasseerd.
Eigenaardig echter hoe ik toch steeds weer naar analoge produkten blijf teruggrijpen. De agenda, het notitieboekje, de fotocamera.
Niet dat er in die produkten geen evolutie merkbaar is. De agenda bijvoorbeeld: drie verschillende filofaxen geprobeerd, verscheidene zakagenda’s en thema-agenda’s (Van Gogh, Fotografie, Jazz), om ten slotte uit te komen bij de Mignon Racine (week op twee pagina’s). Formaat van de kleine filofax, alleen breder (bijna een vierkant), zodat je je vingers en schrijfgerief niet in allerlei bochten moet wringen om iets toe te voegen of te wijzigen.
(Of nog: dit is slechts een kladblok.)