De krant blijft goed nieuws brengen vandaag: OESO-rapport zorgt voor controverse bij muziekmaatschappijen (DM 14/06). Er is geen verband tussen de opkomst van illegaal downloaden van muziek en de slechte prestaties van de muziekindustrie.
Ik heb net het artikel gelezen (nog niet het rapport, dat neem ik vanavond misschien eens door), en Heymans is eigenlijk een heel grappig mannetje. Neem nu bijvoobeeld het volgende:
Heymans verwijst het Oeso-rapport naar de prullenmand. “Het werd gemaakt door hoge diplomaten die zich niet bewust zijn van de problemen waarmee de platenmaatschappijen en hun artiesten kampen. Ze hebben zich om de tuin laten leiden door de telecommaatschappijen. Het is ook duidelijk dat ze niet weten hoe de maatschappij nu denkt over auteursrechten. De meeste burgers beschouwen gratis muzieknummers als vanzelfsprekend”, zegt Heymans.
Ten eerste is het grootste probleem van de artiest de platenmaatschappij zelf, die met alle zuurverdiende centen gaat lopen, en daarbij zijn CD(s) dermate duur probeert te verkopen, dat ze niet anders kunnen dan floppen. 20+ EUR voor een CD, nee maar.
Ten tweede zou de muziekindustrie beter samenwerken met de telecomindustrie, voor deze laatste het schip van de eerste partij helemaal tot zinken brengt. De platenmaatschappijen lachtten Jobs uit, toen die met zijn idee voor iTunes Music Store op de proppen kwam. Laat ze gerust lachen, de telecomindustrie gaat, na hun succes met de digitale muziek, ook nog wel met de contracten van de muzikanten lopen.
En ten derde: Het is ook duidelijk dat ze niet weten hoe de maatschappij nu denkt over auteursrechten.
Muhahahaha. De maatschappij evolueert duidelijk naar een Fair Price systeem. Is uw CD te duur, dan haal ik hem wel ergens anders. Marcel jong, we blijven het herhalen: het wordt aanpassen of opkrassen.
Het rapport van de Oeso stelt echter nog dat het internet meer kansen biedt aan creativiteit, nieuw talent en onafhankelijke platenlabels. Enquêtes onder artiesten laten ook zien dat ze het internet massaal omarmen als platform om hun krachten te bundelen en hun werk te promoten.
Illegaal downloaden ipv te kopen: nee. Illegaal proeven: ja. Zo heb ik de nieuwe van Coldplay illegaal binnengehaald, en na beluistering opnieuw verwijderd. Een doorslagje van het oude album. Blij dat ik geen geld heb uitgegeven aan een CD die ik –achteraf beschouwd– niet eens wou hebben. Anderzijds, via Jazz and Conversation heb ik bvb al zaken gedownload die ik eerst niet kende, en daarna heb gekocht. Het internet is een perfect medium om nieuwe dingen te leren kennen (of het nu boeken, cds, films, theatervoorstelling of wat dan ook zijn). Iedereen met een klein beetje verstand beseft dat maar al te goed, nietwaar Marcel?
Zie ook: de press release, Online music distribution providing both opportunities and challenges according to OECD report, en het rapport, Digital Broadband Content: Music (PDF, 132 blz).
Het lumineuze idee van Heymans om de bevindingen uit een Oeso-rapport te weerleggen met het argument: “We kunnen al meer dan honderd studies uit de kast halen die net het tegendeel bewijzen.” zegt veel over die studies zelf. Als je de Oeso met die studies in twijfel trekt dan ondergraaf je toch je eigen argumenten: m.a.w.: die studies zijn zelf ook niets waard. Enfin, die kerel is gewoon wat achterhoedegevechten aan het voeren en beseft niet dat de slag allang verloren is.
Dat denk ik ook!
de conclussie:
Er is geen verband tussen de opkomst van illegaal downloaden van muziek en de slechte prestaties van de muziekindustrie.
is niet hellemaal zo als in het rapport staat.
Er wordt gezegd dat het moeilijk is een verband tussen het illegaal downloaden van muziek en de slechte prestaties van de muziekindustrie moeilijk aan te tonen is,
maar dit wil zeker niet zeggen dat het er niet is…