Dietrich Fischer-Dieskau is gestorven, lees ik zopas bij bij Alex Ross.
Er is geen lied dat zo’n grote indruk op mij heeft gemaakt als Der Erlkönig. Ergens op de middelbare schoolbanken had een leraar een cassette mee naar de les gebracht, met daarop de versie –één van de versies– zoals gezongen door Dietrich Fischer-Dieskau.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=5XP5RP6OEJI&w=500&h=369]
Het zal één van de eerste klassieke albums zijn die ik me nadien zelf heb aangeschaft. Ik ben nooit overdreven tuk geweest op klassieke zang (behalve opera dan), maar Dietrich Fischer-Dieskau kon (en kan) mij steeds aan de muziek gekluisterd houden. En ik kan niet naar Der Erlkönig zonder rillingen te krijgen –meer dan bij om het even welke horrorfilm.
Dietrich Fischer-Dieskau is net geen 87 geworden.