Pizza(w)

Die dag dat we goesting hadden in pizza en Tessa vond dat we met één large wel genoeg zouden hebben en ik vond van niet en we dus nog een medium bij bestelden en Tessa uiteindelijk toch bleek gelijk te hebben maar we toch alles hebben opgegeten.

Vrijdag had ik asperges gekocht. Van die groene, die hier heel redelijk geprijsd zijn, en heel lekker smaken. We hebben zal in een veelheid van bereidingen geproefd: gebakken met wat tomaat; gestoomd met wat gesmolten boter; gekookt en afgekoeld met een vinaigrette; in een omelet; en in een Seattle roll (een locale variant op de Califonia roll).

Door een samenloop van uitputtende omstandigheden, daartoe bijdragende een lange tocht met Henri vandaag tot in downtown en –grotendeels onverricht ter zake– terug, waardoor ik mij gelijk een gemotiveerde serveerster die haar zinnen op een eerste acteerrol heeft gezet, ten zeerste vermoeid over de zetel heb gedrapeerd en verkondigde vandaag geen poot meer uit te steken; door dergelijke en nog andere gebeurtenissen, zoals de groene asperges die ik vrijdag had gekocht en vandaag geheel verrot werden bevonden, ben ik er niet in geslaagd eten op tafel te brengen.

Seattle, USA 2010

In een aantal buurten in Seattle bevindt zich evenwel een filiaal van ‘zaw. Het principe is eenvoudig en geniaal: men maakt voor u een verse pizza, van deeg tot toppings, die u koud mee naar huis neemt (of voor u aan huis wordt bezorgd), en die u vervolgens zelf in de oven propt. 10 tot 15 minuten later hebt u een heerlijke pizza. Niet zelfgemaakt, in zoverre de zelf niet aan euh… uzelf mag worden toegeschreven, maar the next best thing.

Seattle, USA 2010

Inclusief een zakje (verse –duh) rucola (arugula in het schoon Engels), die bovenop de pizza gaat wanneer die uit de oven wordt gehaald, en waarover ook nog eens een bijgeleverd schijfje citroen wordt uitgeknepen. Een gat in de markt.