’t Is raar, maar ik heb er de laatste vier dagen nog helemaal niet bij stil gestaan welke dag het was. Vaak heb ik er al maar een vaag gevoel over, maar nu was ik zelfs verbaasd te horen dat het zondag was, gisteren. Ik was ook een beetje moe, van zo lang te hebben gereden –we waren onderweg van zo ongeveer 8u ’s ochtends tot 8u ’s avonds, met veel spannend bochtenwerk. Zo moe, dat ik de helft van het goede weer ben vergeten vertellen, gelijk hoe Henri gisteren twee Junior Ranger badges in de wacht heeft gesleept –hij heeft er nu al drie, één voor elk National Park waar we zijn geweest.
Straks tijden we waarschijnlijk naar Sacramento, en het viel met te binnen dat het dan mogelijks spitsuur is, hier in the Valley. Ik moet, sinds we richting vallei rijden, al de ganse tijd aan Frank Zappa denken.
Verschrikkelijk slecht geslapen vannacht (we hebben allemáál slecht geslapen, vannacht). Tussen lawaai van auto’s, dronken en/of ruziënde mensen (You go talk to you f*cking daughter first about that, you a-hole!), rammelende ijskasten, donderende toiletten en piepende bedden, heb ik toch zeker één uur aan een stuk geslapen. Vanavond beter!