Categorie: boek

Mijn ervaring gaat niet verder dan drie winnaars van de Hercule Poirotprijs. Slechts eentje daarvan vond ik goed: New Yorkse nachten van Herman Portocarero, maar dat vond ik dan ook niet meteen een misdaadroman. De Wraak van Baudelaire, de winnaar van 2007, vond ik net zo over het paard getild als Spaeys Dood van een soldaat. Meer hoeft daarover niet worden gezegd.

Harlan Coben schrijft evenwel in datzelfde genre, en die is dik op weg om mijn opvolger voor Lee Child te worden (ik ben nog steeds tuk op Child, maar ik ben up to date met zijn boeken). Wreed wijs om te lezen, zeer ontspannend en meeslepend.

Held van de Coster is echt wel vrouwenliteratuur. Dit boek(je) kon enkel geschreven zijn door een vrouw, doorwrongen van de noodzaak mysterieus en intelligent over te komen. Het is het soort schrijfsels dat ambitieuze studentes Germaanse Talen in mijn tijd reeds in het Aquarium in de Blandijnberg plachten te schrijven. Het ademt de laatste restanten opgekropte puberproblemen uit, een verleden waartegen men aan afrekening toe is en een gordiaanse meisjesknoop die als een kuisheidsgordel ter ontsluiting van het verdere leven moet worden doorboord. Moeilijkdoenerij.

Van Michael Chabon ben ik al langer fan. Ook Gentlemen of the Road ontgoochelde niet. Het is een echt avonturenboek (ik had bijna geschreven: jongensboek), in een klassiek-epische stijl waar men wel de aandacht moet bij houden. Het is geschreven in een bedrieglijk moeilijk Engels, ik zou er niet aan beginnen als u zich niet thuis voelt in die taal.

De topper van vorige maand, en een mededinger voor de prijs van het beste Nederlandstalige boek van 2007, is Sneeuwlucht van Marleen Nelen. Nee, ik zeg dat niet omdat ze van Gent is. Er zit ergens een breuk rond hoofdstuk zes of zeven, en wat daaraan vooraf ging is zonder meer fantastische literatuur. Het ’tweede deel’ is iets minder sterk, maar dit blijft een aanrader. Ik kijk absoluut uit naar meer van Nelen.

33. De wraak van Baudelaire / Bob Van Laerhoven / 2007 / *
34. No Second Chance / Harlan Coben / 2003 / **(*)
35. Gentlemen of the Road / Michael Chabon / 2007 / ***
36. Held / Saskia de Coster / 2007 / *(*)
37. Sneeuwlucht / Marleen Nelen / 2007 / ***(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Drie boeken ‘slechts’ deze maand, en dat heeft veel te maken met het vierde boek, dat ik in november nog wel ben begonnen, maar dat ik zo slecht vind dat ik me er gewoon moet doorheen worstelen. Het was anders wel helemaal decrescendo geweest, in het lijstje, maar bekijk het positief: des te groter is de kans dat het volgende keer crescendo wordt!

Van Murakami begin ik steeds meer fan te worden. Het Engels blijft wel nog steeds redelijk kinderachtig (allez dan: adolescent) –ik ben benieuwd wat dat gaat geven als ik eindelijk aan een Nederlandse vertaling zal beginnen. Het is dan ook weinig verwonderlijk dat beide boeken (Kafka on the Shore en Norwegian Wood) grote aantrekkingskracht hebben voor twintigers –waarmee ik geen afbreuk wil doen aan twintigers of aan Murakami’s boeken. Ik heb het met plezier gelezen, en kijk uit naar de volgende.

Verbeke lijkt niet meer aan het niveau van haar debuut te geraken. Niet dat haar boek slecht is, maar het is gewoon niet zo goed als dat ander. Een vloek voor elke schrijver waarschijnlijk, zo’n debuut. Mijn favoriete verhalen uit deze bundel waren De Wezel en zijn prooi (waarin de verliezer de winnaar te gronde richt) en Een benijdenswaardig mens (waarin het voortdurende winnen zwaar weegt).

En Jeroen Brouwers, tsja. “Is het weer zoals bij het vorige,” vroeg Tessa, “waarbij je het begin goed vond en het helemaal afzwakte naar het einde?” Ja dus. Want ik hou wel van ’s mans stijl, maar ik vond het verhaal –naarmate het vorderde– steeds ongeloofwaardiger en zonder de nodige inkleding verder gaan. Jammer.

30. Kafka on the Shore / Haruki Murakami / 2002 / ***
31. Groener gras / Annelies Verbeke / 2007 / **
32. Datumloze dagen / Jeroen Brouwers / 2007 / *

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

In 1995 waren ze eraan begonnen, Neil Gaiman en Michael Reaves, ten tijde van de Neverwhere serie. iemand was echter geïnteresseerd in hun idee, en ook toen ze hun ideeën verder uitwerkten op papier, toonde geen enkele studio interesse om daarop in te gaan. Dus hebben ze het maar uitgebracht als boek, hun Interworld. Harry Potter is het niet geworden, maar dit is wel het soort boek waarvan ik hoop dat ook Henri het graag gaat lezen. Het bevat de nodige actie, intermenselijke relatietoestanden, is niet moraliserend of belerend, en leest heel vlot. Hopelijk komt er een vervolg, en hopelijk wordt het door een *goede* regisseur in een televisieserie-voor-de-jeugd omgezet.

Triptych en Tyrannosaur Canyon zijn twee pulpdingetjes, waarin Slaughter de ambitie vertoont een diepgaand auteur te zijn, en Preston gewoon vlot leest. Ik ga van beide zeker nog meer lezen.

I feel your pain, is een gedachte die mij niet geheel vreemd was bij het lezen van Krabbés Marte Jacobs. Ik zal mij meteen maar outen als fan van Krabbé, maar dit is toch wel meteen een boek geworden dat heel mooi is en veel pijn doet. Het is een delicate novelle, en zeer romantisch (maar niet op een driestuivers-manier).

26. Triptych / Karin Slaughter / 2006 / **
27. Tyrannosaur Canyon / Douglas Preston / 2005 / **
28. Marte Jacobs / Tim Krabbé / 2007 / ***
29. Interworld / Neil Gaiman & Michael Reaves / 2007 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

September was amper rijker aan literatuur dan augustus, zo is gebleken. Vol goede intenties gestart, maar wegens tijdsgebrek en andere besognes ben ik niet tot veel lectuur toe gekomen. Ik heb wel Frank Albers‘ Beatland in huis gehaald, maar nog niet de ongecensureerde Kerouac. Ik zal vandaag of morgen eens in de Limerick binnenwandelen om te zien of hij al binnen is.

Next van Crichton is een zeldzaam boek. Het is namelijk een van de uitzonderlijk weinige boeken waarin ik maar niet ben geslaagd mijn suspension of disbelief opzij te zetten. Volstrekt ongeloofwaardig, de plots lijken wel uit drie vier andere boeken bijeengesprokkeld om op het einde, zonder voorafgaandelijke verwittiging, alsnog bijeen te komen. Wie mijn boekensmaak een beetje kent, weet dat ik anders bijzonder grote fan ban van zo’n plots die samenkomen, maar hier komt de ene deus na de andere, ex machina op de scène afgedaald. Onderhoudend, maar leest als een wetenschappelijk werk dat voor de massa diende begrijpbaar te worden gemaakt. U kiest beter een andere Crichton.

Naast schrijver is Benali ook duurloper. Ik had nog maar één boek van hem gelezen, Feldman en ik, dat ik eerder dit jaar als hoogdraverij had bestempeld. Ook dit boek bevat een al te grote complexiteit voor het thema, maar als je rond een bij het haar getrokken plotverwikkeling leest, is dit boek best interessant. Toch als je zelf ook loopt. Echt aanraden zou ik niet doen.

24. Next / Michael Crichton / 2006 / *
25. Marathonloper / Abdelkader Benali / 2007 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Slechts één boek, vorige maand. National Book Award Winner, geschreven door Philip Roth, hey, het kan niet fout gaan, dacht ik toen ik het boek kocht in Chicago vorige maand. Helaas. Ik heb het naar overal mee naartoe gesleept, en mij moeten verplichten om het uit te lezen. op het vliegtuig was het ideale literatuur om bij in slaap te vallen, maar voor het wachten tussen twee fotoshoots op pakweg Middelheim, was het veel te hoogdravend om zomaar in te lezen.

U zal mij niet horen beweren dat dit een slecht boek is, laten we het erop houden dat het niet mijn ding is. Het kon mij niet beklijven, maar ik ben ervan overtuigd dat er mensen zullen rondlopen die dit boek bijzonder geslaagd vinden. En dat stemt mij blij.

Daarna ben ik als anti-dote in wat pulp begonnen, maar ik ben ondertussen ook verschrikkelijk geïntrigeerd geraakt door Beatland, waarin Frank Albers Jack Kerouacs On the Road gebruikt als handleiding voor een tocht door Amerika. Mogelijks herlees ik eerst Kerouacs meesterwerk, en spoed ik mij dan naar de winkel om Albers’ epos te verorberen. (Of misschien moet ik mij eerst maar eens tot ‘On the Road’, de ongekuiste versie wenden.)

23. Sabbath’s Theater / Philip Roth / 1995 / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Hm. Ik was 2007 niet meteen spetterend gestart, wat betreft literatuur. Dit laatste kwartaal heb toch iets van de ‘schade’ ingehaald, maar het niveau van de boeken die ik heb gelezen, is niet bepaald hoog te noemen. Moordlijst van Denise Danks is ronduit slecht te noemen. Dan hoor ik u al zuchten: “maar Bruno, het is gewoon een thriller”, en dan repliceer ik: “nee, het is een slechte thriller”. Want Lee Child bijvoorbeeld, is ook pulp, maar dan wel goede pulp. En Ruth Rendell behoort tot diezelfde categorie van thrillers, maar dat is ook onvergelijkbaar beter. Al moet ik zeggen dat ik Chabrols verfilming, La demoiselle d’honneur, toch wel nog net dat ietsje beter is –tiens, zou die al uit zijn op DVD?

En goed kijk, we laten die thrillers voor wat ze zijn. Koubaa gaat met Nevski serieus de dieperik in. Het is nog goed dat hij er Gent herkenbaar bijsleurt, of ik had hem een nul gegeven. Dat pover sterretje krijgt hij er nu bij voor de moeite. Maar niet van harte. Japin is nog zo iemand die een onding heeft uitgebracht. Gelukkig telde het maar dik honderd bladzijden, want ik ben er niet zeker van dat ik het vod anders had uitgelezen. En nog één: de ‘Grote Europese Roman’, ofte: laten we eens moeilijk doen gelijk Saskia De Coster, en zien of we dan ook meer au sérieux worden genomen. Nee dus. En de knoert van Peeters bestaat uit drie keer zoveel bladzijden als het vod van Japin. En ik heb ze ook allemaal doorgenomen.

Maar goed, niettemin gaat de kwaliteit toch in stijgende lijn. Tirza –dat doet mij denken aan de hond van mijn groottante, die Mirza heette– krijgt al twee sterren, al is het maar omdat ik mij heel even, in een moment dat sneller voorbij was dan het orgasme van de gemiddelde man, liet denken dat Grunberg de verwrongheid van de maatschappij trachtte te vatten. Nah, toch niet. Maar ik zal die tweede ster maar laten staan zeker?

Met kop en schouders reeds, steekt Pleysiers De Latino’s uit voornoemde hoop. Niet dat zijn boek zo verschrikkelijk goed was, maar eigenlijk behandelt hij eenzelfde soort materie als Grunberg, alleen dan wel zonder daar nodeloos complex over te gaan doen.

Driemaal zo hoog staat Van Reybrouck, precies de enige van al die Nederlanstalige schrijvers die beseft wat schrijven inhoudt, en dat bovendien nog op een deftige manier aan het papier weet toe te vertrouwen.

En hoewel hij evenveel sterren werd toebedeeld als Van Reybrouck, valt eigenlijk geen van voornoemde schrijvers te vergelijken met Gaiman, die daar op eenzame hoogte moet achterblijven. In vergelijking verdient hij ruimschoots vier sterren, ware het niet dat hij nog beter werk heeft geschreven (American Gods bijvoorbeeld.) ’t Is vakantie, ’t is een sprookje, ’t is ideaal om op reis mee te nemen –en vertaald in ’t Nederlands ook (Ster).

6. The Bridesmaid / Ruth Rendell / 1989 / **(*)
7. Het gebied van Nevski / Bart Koubaa / 2007 / *
8. De Latino’s / Leo Pleysier / 2007 / **(*)
9. Grote Europese Roman / Koen Peeters / 2007 / *(*)
10. De grote wereld / Arthur Japin / 2006 / *
11. Slagschaduw / David Van Reybrouck / 2007 / ***
12. Tirza / Arnon Grunberg / 2006 / **
13. The Hard Way / Lee Child / 2006 / **
14. Moordlijst / Denise Danks / Publicatiedatum / 0
15. Stardust / Neil Gaiman / 1999 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

We hadden het er onlangs nog over, tijdens een korte vergadering van Het Project: ik kom niet meer aan lezen toe. Sinds februari heb geen boek meer uitgelezen. ’s Ochtends op de trein lees ik de krant, en ’s avonds in het terugkeren ben ik meestal te moe om mijn ogen langer dan een paar bladzijden gefocust te houden (ik zit aan bladzijde 127 van 300).

Overdag mag ik niet lezen van mijn werkgever —I know that sucks big time— en ’s avonds heb ik veel te veel andere dingen te doen. Fotografie neemt ondertussen een onredelijk groot deel van mijn vrije tijd in (eerst fotoshoot, dan foto’s verwerken), en dan is er nog het plethora aan zaken voor Het Project.

Niks dus, deze maand. En zo schakel ik mijn boekenlijstje meteen een versnelling lager naar een kwartaalpublicatie. Volgende afspraak: 1 juli.

Middelmaat troef, in februari. Goed, van Child ben ik een overtuigd fan, maar meer dan twee sterren is dat eigenlijk niet waard. Het is gedegen erm ‘literatuur’, die ik met veel plezier verslind, en waar ik graag alle clichés bijneem. Verstand op nul, en uitrusten in de trein na een stresserende werkdag (niet lachen, daar vanachter).

Van overgehypete noordelijke literatuur in hetzelfde genre zoals Anne Holt, ben ik dan weer geen fan. Vooral het einde is verschrikkelijk gekunsteld, alsof ze niet alleen de moeite nemen om nog eens uit teleggen waarover het gaat, maar daar meteen achter nog een ander einde –compleet uit de lucht gegrepen– aan toevoegen. Nah. ’t Is maar dat ik het gekocht had, en dat ik het moeilijk alleen maar kan laten bestoffen.

En wat met de driehoek Mortier-Vandenhaute-Reve? Cringe van de bovenste plank, interessant om lezen, maar het lijkt zo vergezocht dat het bijna op een slecht geschreven boek met een onwaarschijnlijk plot gaat lijken. En dat maakt het allemaal nog een beetje schrijnender. Nog meer. Goed om lezen, in een walm van walging, ongeloof en ongemakkelijk voyeurisme.

3. One Shot / Lee Child / 2005 / **
4. Zonder Echo / Anne Holt / 2000 / *(*)
5. Avonden op het Landgoed / Erwin Mortier / 2007 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

1. Harry Potter and the Order of the Phoenix / J.K. Rowling / 2004 / ***
   Wijs! Met veel genoegen gelezen –al heb ik er behoorlijk lang over gedaan. Enkel Grawp is er een beetje met de haren bij gesleurd. Binnenkort lees ik deel zes, al heb ik daar voornamelijk minder goede zaken over gehoord.
2. Feldman en ik / Abdelkader Benali / 2006 / *
   Hoe entertaining Harry Potter ook was, zo verschrikkelijk saai en kitschkunsterig was Feldman en ik. Het zal allemaal wel een reden hebben, en het is ongetwijfeld Kunst, maar dit boek zet in geen geval aan tot lezen. Hoogdraverij.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)