Categorie: photoblog

Hitchcock in Paris

Begin februari zaten wij in Parijs. Ik had toen de Yashica-Mat en wat Fuji Pro400H meegenomen, maar blijkbaar ook de Leica. Ik was dat geheel vergeten, tot ik vandaag het filmpje dat ik zaterdag had afgegeven opnieuw ging ophalen bij Dirk. Ik was geheel in de veronderstelling dat ik alleen foto’s van het voorbije Gent Jazz Festival en het Jong Jazztalent concours zou terugkrijgen, maar blijkbaar zat dat filmpje er al vier maand op! Vier maand!

Onderstaande foto’s bleven op mijn netvlies haperen, niet om de kwaliteit –duh– maar om de kitscherigheid van de snapshots en het hoge Hitchcockgehalte. Waarmee ik bedoel dat het lijkt alsof de foto’s collages zijn van een afzonderlijke voorgrond en achtergrond.

it's Paris, baby

(Leica M6 TTL, Voigtländer Color-Skopar 28mm f/3.5, Kodak BW400CN, 400ASA)

Zeg nu zelf, dit kon makkelijk een studioshot zijn waarop de figuranten voor een statische achtergrond werden geplaatst, compleet met uitgeflitste en over-expressieve gezichten.

it's Paris, baby

(Leica M6 TTL, Voigtländer Color-Skopar 28mm f/3.5, Kodak BW400CN, 400ASA)

Idem voor deze: die Eifeltoren past gewoon niet in dit plaatsje.

Of sta ik alleen met deze indruk(ken)?

water-lelie

it's nature, baby

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM@16mm, f/2.8, 1/400s, 400 ASA)

Om een beetje in de sfeer te blijven, geef ik u er de voor de hand liggende literaire referentie bij. Gans de bundel van Frederik van Eeden, Van de Passielooze Lelie, staat trouwens online, klaar voor uw consumptie. Al kan het zijn dat de man nog net iets bekender is voor De Kleine Johannes.

(Ik en dat digitaal gedoe –voor andere dan concertfoto’s– ik weet niet of het ooit gaat goedkomen. Ik denk dat ik vanavond eens een filmpje in de camera ga laden en zien wat die lelie daarop geeft.)