Categorie: jazz

Met Parkjazz is het zomers jazzfestivalseizoen van start gegaan. Helemaal zomers was het nog niet, maar dat zal alvast niet aan de muziek of de ambiance hebben gelegen. Het Begijnhofpark is heel vlot bereikbaar, ook met het openbaar vervoer, waardoor wij op amper tien-vijftien minuutjes van het station naar het park wandelden. Het festival wordt volledig gedragen door vrijwilligers, maar zoals de organisatie zondag alweer heeft bewezen, staat dat helemaal niet in de weg van een vlotte en professionele werking.

Parkjazz probeert steeds een evenwicht te vinden tussen nationale en internationale gezelschappen, en tracht –vemoedelijk ten dele daartoe door budgettaire restricties genoopt– ook minder bekende groepen op het podium te brengen. (Al kan men het Bert Joris Quartet bezwaarlijk minder bekend noemen.)

Het festival begon –ongeveer– om 15u, met het RadioKUKAorkest (feat. Ben Sluijs). RadioKUKA was onlangs nog te gast in de Gentse Hot Club, maar toen lagen wij nog zwaar onder de sloef van de jetlag, dus hebben we dat even aan ons laten voorbijgaan. De normale bezetting werd voor dit concert uitgebreid met Ben Sluijs. De muziek die ze brengen wordt vaak omschreven als kamerjazz, een stijl die elementen ontleent aan o.a. klassieke en etnische muziek. Verwacht u niet aan een saaie bedoening, de muziek is uiterst levendig en speels en wist me telkens weer van de schaarse zon buiten opnieuw de tent in te lokken. Met mij blijkbaar ook de rest van het publiek: waar de tent amper voor een vierde was gevuld bij de aanvang van het optreden, waren zo goed al alle plaatsjes bezet toen ze aan hun bisnumer begonnen.

Wie meer wil kan naar hun debuutcd teruggrijpen (Songs for Breakfast) –maar laat er nog eentje over, ik moet er zelf ook nog zien aan te raken.

Over cds gesproken, het Bert Joris Quartet bracht grotendeels werk uit hun *kuch* recente cd Magone. Een instant klassieker, en ook als u de tunes nog niet hebt gehoord, klinken ze meteen bekend. Een beetje hetzelfde fenomeen als ons overkomt met Jef Neve –van wie we ook zijn nieuwe cd nog niet hebben gehoord– maar dan anders. Als u begrijpt wat ik bedoel.

De groep was niet alleen in vorm, ze hadden er duidelijk ook goesting in. De tent bleef lekker vol, hoewel het toen nog niet was beginnen regenen. De thuisspelers hadden, kortom, de toon gezet, de schwung gesteld, de vibes gelanceerd, de voorzet gegeven, en na de pauze hadden de bezoekers eigenlijk de bal maar binnen te koppen.