het licht

Het licht, zaterdag tijdens Cyclophonics was blauw. Het is het soort licht dat de projectie van de “internationale Vlaamse duinencross in Koksijde” (live en gratis in de Vooruit) niet stoorde, maar de muzikanten toch ook voor het publiek zichtbaar maakte. Voor de fotografen was het echter eigenlijk niet werkbaar.

Soms ook wel plezierig, zo’n paar fotografen die langs de zijlijn tegen elkaar dezelfde klaagzang afsteken. “De krant kan dat blauw niet drukken!” of “het zijn gewoon allemaal blauwe uitgewassen kleurenvlakken”. Zoiets schept een band, en zelfs onder dat schijnbaar gezaag is het toch maar weer leuk werken.

Cyclophonics (iv) Cyclophonics (ii) Cyclophonics (i)

Enfin, dit maar om een reden te geven waarom de foto’s zijn zoals ze eruit zien. Getrokken op 1600 ISO –op de gekleurde heb ik Noise Ninja losgelaten, in z/w vond ik de korrel wel wat hebben.

hoe ver?

Hoe ver mag men gaan, bij concertfotografie? Zowel Carlo Nardozza (trompet) als Tom Van Acker (bas) zagen er oververmoeid uit, zondag bij Tuur. Dat is niet echt verwonderlijk, als je weet dat ze momenteel ‘zwaar’ toeren in het kader van de JazzLab Series, en dat vorige week daarin zowat de zwaarste week moet geweest zijn.

Nardozza, Gruarin en Van Acker (v) Nardozza, Gruarin en Van Acker (iii)

Bovenstaande foto’s behoren tot de bravere van de avond. Jawel, Tom zag er echt zo lijkbleek uit. Ik heb er eentje van Nardozza, waarop hij er echt uitziet alsof hij de uitputting nabij is (wat hij waarschijnlijk ook was). Ik vond de foto tekenend als beeld voor die avond, maar heb hem toch maar niet online geplaatst, omdat ik niet meteen weet of ik wel zo’n beeld van mezelf publiek zou willen. Het is een moeilijke grens, vind ik, ook al omdat ik niet op zoek ben naar sensatie. Maar toch knaagt het, omdat het beeld wél relevant is.

Al blijft het natuurlijk concertfotografie, en geen fotojournalistiek. (En maak ik waarschijnlijk van een mug een olifant.)

loodgieterstape

Het eerste wat ik ga doen vandaag, is een dik stuk zwarte loodgieterstape op mijn 70-200 lens plakken. De eerste foto’s die ik gisteren heb genomen, heb ik onbewust opnieuw met VR op off gemaakt. En dat leidt slechts zelden tot de gewenste resultaten (handheld) op 1/60sec. (het valt mee hoor). Maar ik snap echt niet waarom ze daar op zo’n dure lens niet een standvastiger knopke van kunnen maken.

incognito

De heren persmuskieten zouden beter hun lenzen naar het podium richten, ipv ervoor. Tsss. Paparazzi!

Vóór de regen (foto: Michel)

Bruno fotograaert

Na de eerste regenbui (foto: Jeronimo), toen de pull diende als bescherming voor de lens (uh-uh; photography is all about personal sacrifice).

0110 - Bruno Bollaert

En ons Tessa is op de televisie geweest, tijdens het journaal zaterdag, naar aanleiding van de (her)opening van het Sint-Pietersplein. Of het niet erg toevallig is dat het plein net nu af is, zo vlak voor de verkiezingen, vroeg de meneer van de televisie.