Grmbl. Ik vind mijn draai niet. De minuten, uren, dagen vliegen aan mij voorbij, en ik heb er op een of andere manier geen grip meer op. Wat raar is, heel raar, want ik had eigenlijk verwacht meer grip te hebben.
(Wat mij verschrikkelijk destabiliseert is het feit dat ik mjn 5D nog steeds niet terug heb. Ik heb het gevoel dat ik stagneer in mijn fotografische ontwikkeling, en dat gevoel laat mij zo zoetjesaan flippen.)
Vanochtend ben ik –voor de eerste keer na de migrainestop– opnieuw gaan lopen, en hoewel het (heel) vlot ging, voel ik aan mijn spieren dat ik iets te rap ben herbegonnen.
En ik heb twee Billy’s in elkaar gestoken. Eindelijk, want (1) ze lagen al een week op mij beneden te wachten en (2) nu kan ik eindelijk wat strips en boeken van de her en der verspreide stapels een deftige plaats geven. Hm, misschien is de tijd rijp om eens wat orde in mijn strips te steken.
Bon, ik voel mij zo coherent als deze tekst. Maar ik kom er wel. Zoals steeds.
Meestal is zo’n fase de aankondiging van iets nieuws. Er hangt vast iets in de lucht.