We zijn 2010 goed begonnen. Ik heb behoorlijk wat films gezien, en een paar daarvan waren serieus de moeite. We onthouden 2001: A Space Odyssey (hebt u toch al gezien?); Milk (over (de moord op) de eerste openlijk homoseksuele stadsbestuurder in de VS); Ne le dis à personne (een schitterende Franse verfilming van een Engelstalige thriller); Der Baader Meinhof Komplex (over de RFA en Ulrike Meinhof en Andreas Baader); Martyrs (een zenuwslopende en vooral zeer verontrustende horrorfilm); The Road (een uitstekende boekverfilming); en Mr. Nobody (een uitstekende poging, dat helaas iets te veel een samenraapsel van goede ideëen is). Ze steken allemaal met kop en schouders boven de rest uit.
- 2001: A Space Odyssey / Stanley Kubrick / 1968 / SciFi Channel / ****
Dit is een essentiële film. Daar hoeft echt niets aan toegevoegd te worden. - Milk / Gus Van Sant / 2008 / Prime / ***(*)
Sean Penn is een groot acteur. Dit is een schitterende film. Bekijk hem. - The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe / Andrew Adamson / 2005 / VT4 / **(*)
Niet zo slecht als ik had verwacht. Ja, de ganse film kan geïnterpreteerd worden als een doorzichtig christelijke allegorie, maar dat hoeft niet. - Club Dread (aka Broken Lizard’s Club Dread) / Jay Chandrasekhar / 2004 / 2BE / *(*)
Euh. Moordenaar. Schaars geklede dames. Maagdelijke onschuld. Dun stereotiep verhaaltje. Dolletjes. - Shaun of the Dead / regisseur / 2004 / VT4 / **
Persiflage op het zombie genre. Simon Pegg is eigenlijk best een grappig acteur. Dit is geen kwalitatief hoogstaande film, maar ik heb toch een paar keer luidop gelachen, iets wat me uiterst zelden overkomt bij films (en al zeker bij humoristische films). - Saw V /
David Hackl / 2008 / Prime / **
Het leutigste aan de Saw reeks zijn de ‘spelletjes’ waaraan de slachtoffers worden onderworpen. Wat betreft creativiteit valt het nog mee, al wordt de moraliteit wel redelijk hevig op de voorgrond geschoven deze keer. Weinig interessant voor wie Saw IV niet heeft gezien overigens. - Ne le dis à personne / Guillaume Canet / 2006 / Prime / ***(*)
Heb ik die film al gezien, vroeg ik me van bij het begin af. Mijn visueel geheugen ontkende nadrukkelijk, maar mijn ‘verhalend’ geheugen bleef maar aandringen. Pas ergens midden in de film kon ik de Franse cinema in verband brengen met de Engelstalige literatuur: Harlan Cobens Tell No One, gelezen in juli 2007. Regisseur (en acteur) Guillaume Canet heeft een pracht van een verfilming neergezet, waar ik nog enthousiaster over ben dan over Chabrols verfilming La demoiselle d’honeur (gezien op het FF in 2004) van Rendells The Bridesmaid (ook al gelezen ergens in 2007). Aanrader! - Paparazzi / Paul Abascal / 2004 / 2BE / *
Dit hoorde eigenlijk thuis op VijfTV, en op 2BE had ik dus duidelijk iets anders verwacht. Nog goed dat Robin Tunney mee deed, al kwam ze veel te weinig in beeld. Met een boel (vaak grappige) cameo’s zoals o.a. Mel Gibson & Matthew McConaughey. - Polar Storm / Paul Ziller / 2009 / SciFi Channel / *
Rampenfilms zijn totaal mijn ding. Soms zijn ze echter gewoon oncreatief en lamlendig, zoals deze. - Solar Flare (aka Solar Destruction) / Fred Olen Ray / 2008 / SciFi Channel / 0
Bon, er is dus veel brol te zien op SciFi. - Body of Lies / Ridley Scott / 2008 / Prime / **(*)
Het Midden-Oosten is nog steeds hip als locatie voor vechtplaats van VS tegen het globale terrorisme. Onderhoudende film, inclusief een paar verrassingen, maar met een beetje een al te optimistisch-naïef einde. - Madagascar: Escape 2 Africa / Eric Darnell & Tom McGrath / 2008 / Prime / **(*)
Nog grappiger dan de eerste Madagascar, boordevol ‘volwassenen’-humor, maar begrijpelijk genoeg ook voor Henri. Wijs. - Suburban Girl / Marc Klein / 2007 / Prime / (*)
Geef mij dan maar Elegy. - Chaos / regisseur / 2005 / 2BE / *(*)
Mja. Politie-/bankovervalfilm van dertien in een dozijn. Wel een leuke verwijzing naar James Gleick, wiens boek Chaos ik begin jaren 90 nog heb gelezen. Lorenz attractors begod. Hoe zit dat eigenlijk met fractalen tegenwoordig? Manderbrot, Sierpinski… destijds kostte het mijn 80286 computer een ganse nacht om een fractaal te tekenen die nu waarschijnlijk in een seconde wordt gemaakt. - Burn After Reading / Ethan Coen & Joel Coen / 2008 / Prime / **
Als meer dan een goede poging zou ik dit toch niet omschrijven. Heel leutig wel hoe de typetjes die de door de acteurs werden neergezet eigenlijk een uitvergroting van hun eigen normaliter getypecaste zelve zijn. Er zit dan ook gigantisch veel potentieel in deze satire, maar het is niet ver genoeg doorgetrokken. De sfeer van de film twijfelt een beetje tussen slapstick en droge humor, en weet daardoor minder te boeien. Spijtig. - Rogue / Greg Mclean / 2007 / Prime / **
Wat betreft monsterkrokodillenfilms valt dit best wel mee eigenlijk. Het verhaal is dan niet echt vernieuwend, de spanning zit goed, net zoals de voorstelling van de gebeurtenissen. Wie Ananconda leuk vond, zal ook dit aangenaam vinden. - Lakeview Terrace / Neil LaBute / 2008 / Prime / *(*)
Dat zag er mij zo intrigerend uit, toen die film uit kwam, maar het is niet meer dan een gemiddeld probeersel. Falling Down is veel interessanter. - Der Baader Meinhof Komplex / Uli Edel / 2008 / Prime / ***(*)
Zeer schoon kleurenpalet, in deze film. Vakkundig gebruik van funcioneel naakt ook. In het (prille) begin kan een mens nog sympathie opbrengen voor de basisprincipes van de RAF, redelijk link natuurlijk want het betreft gewoon een stelletje ontspoorde moordenaars die, in de beste demagogische traditie, op menigerlei wijze een ganse natie gegijzeld hielden. Actrice Johanna Wokalek lijkt als twee druppels water op Gudrun Ensslin, net zoals Sebastian Blomberg op Rudi Dutschke. Uitmuntende en redelijk gebalanceerde film evenwel, al is enige voorkennis handig. - The Hole / Nick Hamm / 2001 / 2BE / *(*)
Naast de 16-jarige Keira Knightley en de 19-jarige Thora Birch die zich de borsten stevig laat bepotelen, zitten er nog een aantal dommigheden in deze film. Van bij het begin is het zo klaar als een klontje dat iedereen dood is, maar i.p.v. dat gewoon ook zo te stellen, vermeent de regisseur dat hij een soort spanning opbouwt door dat niet te expliciteren. Enfin, de regisseur of schrijver Guy Burt, op wiens debuut de film gebaseerd is (al ziet de synopsis van het boek er interessanter uit). In plaats van een spanningsboog opgehangen aan de leugenachtigheid van Liz Dunn (gespeeld door Birch), wordt de film daardoor gedegradeerd tot een waterige whodunit. Spijtig. - Transporter 3 / Olivier Megaton / 2008 / Prime / **
Niet geheel ongelijkaardig de andere Transporter films uit de reeks. U weet, én krijgt, wat u kunt verwachten. - You Don’t Mess with the Zohan / Dennis Dugan / 2008 / Prime / 0
Ik was ziek, ik was misselijk, en deze film was zelfs dan niet te bekijken. Voor de fans van Borat. - Valkyrie /
Bryan Singer / 2008 / Prime / **
De laatste aanslag op Hitler. Goed, vanuit een zeker historisch oogpunt, maar had beter gekund als film. De film mist een pak achtergrond, die zelfs nu eigenlijk al niet meer tot de basiskennis behoort. - Martyrs / Pascal Laugier / 2008 / Prime / ***(*)
Eindelijk (nog eens) een horrorfilm met wat diepgang. Het begint redelijk onrustwekkend, wordt eventjes wat matig, maar verdwijnt algauw met rasse schreden in de regelrechte gruwel. Deze film heeft geen valschemer of donkere nacht nodig, geen vreemde kwelgeesten of geschminkte boosdoeners, nee, dit is allemaal een stapje gruwelijker. Wie uit de zaal liep voor The Shining, zal het hier erm… een ietsje lastiger hebben. Het einde is onvermijdelijk (en daarmee bedoel ik plotgewijs, en niet dat de film stopt), maar eigenlijk best aanvaardbaar. De scènes zijn grauw, wreed, en helaas zo aannemelijk en bijna sequentieel logisch (al is dat een verschrikkelijke uitspraak) voorgesteld, dat uw hart ineenkrimpt bij elke seconde film die vordert. Het zit goed in elkaar, en zelfs wanneer u denkt dat u het wel weet, loopt het anders af dan dacht. De gruwel zit hem niet alleen in de beelden overigens (die verschrikkelijk zijn), maar ook in de psychologie die gaandeweg krankzinniger wordt. Een absolute aanrader, deze film, maar niet voor gevoelige zieltjes (en daarbij heb ik het niet over goedkope horrortrucjes). - Sherlock Holmes / Guy Ritchie / 2009 / Kinepolis Oostende / *(*)
Robert Downey Jr. is geheel en al getypecast voor de titelrol van deze film. Eigenlijk had het net zo goed Iron Man Holmes kunnen heten, want de complete characteristiek van de acteur is uitwisselbaar tussen beide films. Het niveau van het plot van deze film is bovendien geënt op een doelpubliek van tieners, behalve dan dat er een paar scènes in voorkomen die misschien niet voor een jeugdig publiek geschikt zijn. Weinig verrassing, heel veel spielerei en goedkope vondsten die te pas en te onpas worden herhaald. U wacht beter tot hij op tv komt. - The Road / John Hillcoat / 2009 / Kinepolis Oostende / ***(*)
Kijk eens hier: een zeer adequate verfilming van de roman van Cormac McCarthy. Dat boek leest bedriegelijk gemakkelijk, maar is niet zo eenvoudig om te verfilmen. Er zit veel gedachtenwerk in, dat door scenarist Joe Penhall en regisseur John Hillcoat naar tevredenheid in film werd omgezet. De film blijft dicht bij het boek, maar het helpt wel degelijk om eerst het boek te hebben gelezen. “Ik verstond er niets van,” zei één van de in totaal zes mensen die behalve mijzelf in de zal zaten, na afloop. Dit is absoluut geen actiefilm natuurlijk, al komt er wel een weinig actie in voor, maar een film die het moet hebben van de beklemmende context en de voortdurende impliciete angst. Pijnlijke film (en pijnlijk boek) als u zelf een kind hebt. In wezen gaat het ook over het loslaten van het kind door de vader; in dat opzicht is het een beetje een bildungsroman. Aanrader! (Maar lees toch maar het boek (ook).) - Mr. Nobody / Jaco van Dormael / 2009 / Kinepolis Oostende / ***
Deze film zit boordevol verwijzingen: niet alleen knipogen naar zijn eigen films (de korte verschijning van Pascal Duquenne uit Le huitieme jour bijvoorbeeld), maar tevens een pletora aan associaties of geherinterpreteerde scènes uit een pak andere opmerkelijke films uit de laatste decennia. Van het ruimtestation uit 2001: A Space Odyssey tot de wereld als schouwtoneel uit The Truman Show, de realiteitsveranderende ervaringen uit Eternal Sunshine of the Spotless Mind, of het nog veel moeilijker te volgen Synecdoche, New York. Charlie Kaufman is nooit echt ver weg. Soms lijkt het iets te veel op een samenraapsel van goede ideëen. Een coherent samenraapsel, weliswaar, maar het mist op dat vlak wat originaliteit. Het is best een fascinerende, onderhoudende film, maar die echter nog een pak beter had gekund. De stokoude, 120-jarige man als verteller, is op een zijn best een irritante rode draad, die het élan van de film op al te veel momenten breekt; een film die voor de rest enorm vooruit gaat, de toeschouwer echt mee binnentrekt in die schijnbaar moeilijk te volgen wereld, die gaandeweg steeds aannemelijker wordt. Er speelt uitstekende muziek in de film, met onder andere een aantal prachtige composities van Pierre van Dormael, de broer van de regisseur, die in september 2008 is overleden.
0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(films vorige maand)