zelfgemaakt – volume12

Granola

Zaterdag gingen we ontbijten in De Superette, vroeg genoeg om de laatste broden nog te zien afbakken en om zonder problemen een plaatsje te vinden (lees: we waren de eerste klanten). We verdeelden onder ons gedrieën twee porties granola en twee porties ei-met-spinazie-met-bearnaise-met-toast (een variatie op eggs benedict). Dat laatste kwam eigenlijk met spek, maar ik bestelde het mijne zonder. De granola (met rode vruchten en yoghurt en honing) was lekker, maar ik kreeg toch het compliment van Tessa dat de mijne beter was.

Het is nochtans heel gemakkelijk om te maken. Ik haalde mijn recept bij Heidi Swanson (Super Natural Every Day, p. 26), die zo vriendelijk is niet alleen volumetrische hoeveelheden bij haar recepten te zetten, maar ook het gewicht telkens erbij te plaatsen.

Benodigdheden

Ondertussen heb ik mijn ingrediënten al wat aangepast, maar ik geef hier de basis mee, die perfect is op zich.

400 g havervlokken (geen havermout, die vlokken zijn te klein)
170 g walnoten (uit de schaal welteverstaan)
60 g kokosschilfers
een halve koffielepel fijn zeezout
85 g gedroogde bessen
de zest van twee appelsienen
85 g ongezouten boter
120 ml esdoornsiroop (maple syrup)

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 150°C.

Hak naar believen de walnoten in grove stukken. Ik heb liever iets kleiners dan de volledige walnoothelften, maar sommige mensen heb graag grote stukken noot in hun granola. Pas aan naar wens. Meng de haver, noten, kokosschilfers, zout, en zest in een kom.

Smelt de boter in een pan, en voeg er de maple syrup aan toe. Roer tot een homogeen mengsel, en giet over de havermengeling in de kom. Meng goed dooreen.

Stort het mengsel op een met bakpapier bedekte bakplaat en bak gedurende 40 tot 50 minuten in de oven. 40 minuten volstaan meestal, maar dat hangt af van uw oven. De granola zal nog een beetje doorbakken terwijl ze afkoelt.

Haal uit de oven en strooi er de gedroogde bessen over (ik gebruik veenbessen). Ik bak de bessen niet mee in de oven, omdat ik vind dat ze dan te hard worden; door ze op de ovenwarme granola te strooien, krijgen ze toch wat ‘beet’.

Laat volledig afkoelen, en bewaar in een luchtdichte container op kamertemperatuur.

Smaakt overheerlijk met zelfgemaakte amandelmelk. Voor het serveren kan u er nog allerlei extra aan toevoegen, zoals lijnzaad, chiazaden, gojibessen, vers fruit, enz.

Smakelijk!

paprikasoep (zonder foto)

4 rode paprika’s (ge gebruikt er twee)
6 Belgische vleestomaten (ge gebruikt er vier)
een netje (rode, Franse) sjalotten (ge gebruikt er vijf)
een bussel wortelen (ge gebruikt er twee –wortelen, geen bussels)
zelfgetrokken (runds)bouillon (ge gebruikt driekwart liter)

Snij het deksel van de paprika’s. Verwijder de steel en de pitten. Snij de paprika in vier en verwijder het witte gedeelte. Leg de acht stukken paprika + de twee deksels onder de grill (8 minuten volstond bij mij).

Pel ondertussen de sjalotten en de wortels. Snij ze in Brunoise (brunoise is geen julienne). Doe de wortels en de sjalotten in een casserole op een halfhoog vuur. Vierendeel ondertussen de tomaten, en voeg ze toe aan de rest van de bereiding (knijp ze even terwijl u ze in de casserole doet –wie beweerde dat koken niet erotisch was).

Nu zouden ook uw paprika’s klaar moeten zijn. Zet het vuur op ongeveer een derde kracht (halflaag), en spoel de paprika’s onder koud water. Verwijder zoveel mogelijk het vel van de paprika’s. (Opgelet, ge kunt net zo goed ook het vel van de tomaten verwijderen, maar ik had er geen zin in. Nèh.) Voeg de gepelde paprika’s toe.

Laat een minuut of vijf-tien-vijftien (hey, koken is geen exacte wetenschap) sudderen, en voeg dan de (ondertussen opgewarmde) bouillon toe. Laat een minuut of tien-vijftien op halfhoog tot hoog verder ‘garen’.

Zet het vuur uit, voeg een (gescheurd) blad of 8 verse basilicum toe, en gebruik uw mixer.

Klaar.

Opmerkingen:

geen foto’s, want geen tijd (noch goesting)
laat zoveel mogelijk het deksel op uw casserole
alles staat of valt met uw ingrediënten: er zitten geen kruiden in (behalve de basilicum); geen peper; geen zout. De smaak van de ingrediënten komen perfect tot hun recht. Smaakt uw soep te flauw, dan (1) zijn uw ingrediënten niet goed genoeg (2) had u zich beter tot een diepvriesmaaltijd beperkt, zoals gewoonlijk

Overheerlijk.

confituur (iii): rabarber

Die confituur is ondertussen al twee-drie weken geleden klaargeraakt. Rhubarbe au miel d’acacia et au romarin, voorzien van verse rozemarijn ‘uit den eigen hof’, en al even verse rabarber van de vader van Els. (Niet vergeten een pot mee te geven aan Els.)

We zijn terug bij Mes Confitures van Christine Ferber. Ik ben geen fan van rabarber (behalve dan een rabarber crumble van Les Tartes de Françoise), en ook deze confituur kan mij niet bekoren. Edoch, eenieder die het genoegen heeft gehad –zonder enige uitzondering (als ik mijzelf even wegcijfer)– was bijzonder te spreken over de inhoud van het potje. De oogst was beperkt: 6 potjes (ik denk van 250ml), waarvan er eentje is gegaan naar Tessa’s ouders, eentje naar mijn moeder, en eentje zal gaan naar Els en Maarten.

Mijn schoonvader is niet meteen een fan te noemen van subtiele smaken en experimenten-uit-de-keuken. Hij is eerder een rechtoe-rechtaan man, die net zoals ik een goede gebakken paling en een geslaagde biefstuk-friet (saignant met pepersaus voor mij alstublieft-dankuwel) uitermate weet te waarderen. Niettemin was hij (mijn schoonvader dus) ten zeerste te spreken over de confituur (met de lepel in de pot).

Hm ja. Come to the point, bruno. Het recept. Vraagt wat tijd, deze keer.

De ingrediënten:

1,2kg rabarber, wat gekuist op zo’n kilo moet neerkomen. Niet veel kuisen aan: gewoon de uiteinden afsnijden (niet ‘pellen’!). En terwijl u ernaar benieuwd bent: ik heb geen flauw idee hoeveel rabarber ik had. Het voelde minstens een kilo aan. Denk ik.
600g suiker. Euh, ttz in mijn geval een half pak (125g) 3+1 suiker (3 x porties fruit voor 1 portie suiker), en een bodempje 2+1 suiker.
200g Acacia honing. Ewel, ik had nog 1/3 pot Meli honing staan.
Het sap van twee kleine citroenen. Check.
10 brins van verse rozemarijn. Een brin is volgens mijn Larousse de poche (édition refondue van 1979): [la] première pousse d’une graine, première tige flexible, petit bout. Dus heb ik tien topjes van rozemarijntwijgjes genomen (2-3 cm).

Spoel de rabarber, verwijder de uiteinden. Split de rababer in de lengte, en snij vervolgens in bokskes. Doe de suiker, de rabarber, de honing en het sap van één citroen in een pot, die je een ganse nacht laat ’trekken’.

De volgende dag (bij mij: de volgende avond –opgelet, dat kan je niet riskeren bij dit warme weer) giet je deze bereiding door een tamis, om de siroop op te vangen. Breng de siroop aan de kook, en schuim af. Laat de siroop een beetje indikken (105°C volgens het recept, maar ik heb geen thermometer), en voeg dan de stukjes rabarber toe. Breng opnieuw aan de kook, en schuim af. Voeg het sap van de tweede citroenen toe, en de twijgjes rozemarijn. Laat nog een minuut of vijf goed doorkoken, en verdeel in potten.

Smakelijk!

mes confitures (ii)

Na de positieve resultaten eerder in augustus, hebben we nog maar eens een recept geprobeerd Christine Ferbers Mes Confitures.

Appelsienconfituur is allesbehalve mijn favoriet. Vaak overheerst in dergelijke confituur of gelei de beterheid van de appelsien net dat ietsje teveel, en het was dan ook mij de nodig wanhoop dat ik mij op het recept Oranges au thé Earl Grey stortte. Maar het was nu eenmaal citrusvruchtenseizoen.

Het recept vraagt om:

1,200 KG environ d’oranges, soit 500 G de jus (50 CL)
750 G de pommes Granny Smith
1,100 KG de sucre cristallisé + 200 G
750 G (75 CL) d’eau + 200 G (20 CL) + 200 G (20 CL)
2 oranges non traités
30 G de thé Earl Grey
le jus d’un petit citron

Wat is verworden tot 2 kg bergappeslienen; 1 kg Granny Smith – 2 van de 9 appelen; 500 G confituursuiker 3+1; het water en de thee; maar zonder het citroensap. Ik ben er op een vrijdagavond aan begonnen zodat ik de zaterdagochtend had om af te werken.

Weinig werk op vrijdagavond: verwijder het klokhuis uit de appels (schil ze niet); snijd ze in vier en leg ze in 75 CL water. Breng het water aan de kook, en laat het zo’n dertig minuten sudderen op laag vuur (3 op een schaal van 12). Giet alles na die tijd door een zeef, en druk zachtjes op de appelen zodat je zoveel mogelijk vocht meekrijgt (niet te hard drukken !). Smijt de rest van de appelen weg, en giet nogmaals door de zeef. Zet het vocht/sap gedurende de nacht op een koele plaats.

Zaterdagochtend zet je 50 CL van dat vocht (giet voorzichtig, zodat eventueel residu niet meekomt) klaar. Pers de appelsienen, en zete evenzeer een goeie 50 CL appelsiensap klaar.

Afhankelijk van de grootte van de appelsienen snij je één of twee vruchten (die je eerst hebt schoongemaakt) in zeer dunne schijfjes (de eerste en laatste schijfjes niet gebruiken, anders wordt het resultaat te bitter). Pocheer die schijfjes in 20 CL water waarine je 200 G (gewone) suiker toevoegt, tot de schijfjes glazig worden.

Voeg dan het appelsap, appelsiensap, en de 500 G 3+1 suiker toe. Breng het geheel aan de kook, terwijl je voorzichtig roert. Schuim afscheppen indien nodig. Hou er stevig de vlam in gedurende zo’n 15 minuten (8 op een schaal van 12; zorg dat het blijft koken).

Ondertussen maak je thee van 20 CL water + een goede hoeveelheid Earl Grey (laat drie minuten trekken). Voeg dit toe na de (bovenstaande) 15 minuten kooktijd; breng het geheel nog een laatste maal aan de kook, en giet het in de klaarstaande confituurpotten. (De appelsienschijfjes kan je gerust meegieten, of een beetje op voorhand over de potten verdelen.)

Smakelijk. (Déze appelsienconfituur behoort alvast wel tot mijn favorieten.)

mes confitures

Wat doet een mens tijdens de komkommertijd (behalve tijd verdrijven op flickr)? Juist: confituur maken.

Destijds had ik me –dank zij een tip van Clotilde op Chocolate & Zucchini— het boekje Mes Confitures van Christine Ferber aangeschaft. Niks exotisch zoals Coltildes Confiture de Poire aux Eclats de Fève de Cacao of Confiture de Fraises au Poivre Noir et à la Menthe Fraîche, maar eenvoudigweg Abricots bergeron à la vanille. Waartoe ik zaterdag twee kilo abrikozen op de kop had getikt, en gisterenavond de voorbereidselen tot het maken van de confituur had getroffen.

1,150 kg d’abricots bergeron mûrs mais encore fermes, soit 1 kg net
800 g de sucre cristallisé
200 g d’eau (20 cl)
le jus d’un petit citron
2 gousses de vanille

Wat bij mij iets minder dan 2 kg abrikozen (er zaten een paar erm… ‘overrijpe’ tussen) en 1 kg suiker is geworden. (En eigenlijk had ik er graag nog munt bij gedaan, maar daar ben ik niet meer tijdig aan geraakt.)

Gisteren heb ik de abrikozen gehalveerd en ontpit, met de ingrediënten vermengd, en een uurtje laten ‘rijpen’. Nadien werd het geheel opgewarmd, om vervolgens in de kelder te overnachten –iets langer in mijn geval, want ik had vanochtend geen tijd om de confituur af te werken. Het brouwsel heeft dus ongeveer 24 uur gekregen om te ’trekken’.

Vanavond werd het sap opnieuw aan de kook gebracht. Eerst zonder de vruchten, waarvan de schil diende te worden verwijderd, voor ze terug mee in de pan mochten. 5 minuten laten doorkoken, in de potten doen, onmiddellijk het deksel erop, en laten afkoelen.

Heerlijk! (En wreed gemakkelijk om te maken.)