september 2010 – volume12

Viktor Tóth Tercett (feat. Hamid Drake)

Vanmiddag opende het Viktor Tóth Trio op de zolder van Memling in Sint-Jan (één van de oudste bewaarde hospitaalgebouwen van Europa) de lustrumeditie van Jazz Brugge.

Saxofonist Viktor Tóth is dé rijzende ster van Hongarije (wat een referentie, zal u denken). Op twee cd opnames die ik hier liggen heb, speelt hij veeleer weinig opvallende muziek, die een vermoeden geeft van een drang, die echter maar niet tot uiting lijkt te komen. Met die vooringenomenheid vonden wij de eerste halve minuut weinig boeiend, maar Tóth treedt vervolgens in voortdurende dialoog met drummer Hamid Drake. Met dwingdende staccato schiet Tóth zich door de ritmiek, aangevuld door een wel heel muzikale Drake.

De contrabas van Mátyás Szandai komt veel minder op de voorgrond –als is die wel duidelijk hoorbaar. Evident of niet, ook daar zit veel wisselwerking, bijvoorbeeld wanneer Szandai met de strijkstok fragiele noten zaagt en Tóth die op sax imiteert/complementeert. Niettemin houdt Tóth zich voornamelijk op met Hamid Drake (niet dat we hem dat echt kwalijk kunnen nemen).

Het Viktor Tóth Tercett slaagde er moeiteloos in de aandacht van het publiek vast te houden, met een energieke set waarin meer verrassingen zaten dan de cd liet vermoeden. Een geslaagd begin van het festival.

—

Jazz Brugge, van 30/09 t.e.m. 03/10 in Memling in Sint-Jan (middagconcert) en het Concertgebouw (avondconcerten) in Brugge. Een dagticket kost 30 euro.

Vanavond spelen achtereenvolgens Keith Tippett (19u), MKMB (20u30), en Il Vino All’Opera (22u) op het festival in Brugge (in het Concertgebouw) –zie ook het volledige programa.

Het Viktor Tóth Tercett is vanavond (30/09 om 20u) nog te zien in de Balzaal van Vooruit, voorafgegaan in double bill door Nicolas Kummert – Voices.

Frederik Leroux bij Opatuur

Zondag stelde Frederik Leroux zijn nieuwe gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale, in een intrigerend (maar toevallig) decor. Ondanks de overijverige pogingen van een file die ons halsstarrig in West-Vlaanderen trachtte te houden, waren we toch nog op tijd om het grootste deel van het concert mee te pikken.

Het nieuwe project is zachter, akoestisch, en met (nog) meer ruimte voor experiment. Naast de gewoonlijke jazz invloeden van onder meer Bill Frisell, haalde Leroux ook elementen uit de klassieke muziek, zoals phase shifting, dat vaak wordt gebruikt in het minimalisme van pakweg Steve Reich.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DcCqNuSVHLI&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Naast foto’s heb ik ook twee videofragmenten gemaakt. Zo hoort u ook eens wat van de concerten die u mist.

Vrijstaat O.

“Laten we maar meteen de koe bij de horens vatten”, schreef Pieter Koten daags na het Jazz Forum in de Brusselse Beursschouwburg. Tijdens het onderdeel “Hoe krijgen (en houden) we jazz (kwalitatief) in de media?”, waarvoor Didier Wijnants een uitgebreide tekst had geschreven, kwamen ook de nieuwe media aan bod. Pieter staat in voor Communicatie & Externe Relaties bij Vrijstaat O., en had mijn naam een paar keren horen vallen tijdens het forum (met gemeende dank aan o.a. Wim Wabbes van Vooruit). Dat ik maar eens langs moest komen als ik daar zin in had, vertelde hij verder in zijn e-mail.

Vrijstaat O. is gelegen op een droomlocatie aan de Belgische kust, in de Koninklijke Gaanderijen pal op de Zeedijk van Oostende. Die gaanderijen lopen verder langs de achterkant van het stedelijk zwembad en het prestigieuze hotel Thermae Palace. Vrijstaat O., sinds april 2009 gepromoveerd tot kunstencentrum (en daarmee het eerste kunstencentrum aan de Belgische kust), heeft in 2007 de concessie verkregen van de Droge Coo, een gezellig, maar enigszins verborgen etablissement waar enige jaren geleden voornamelijk bejaarden een kaartje zaten te leggen.

Om de zaal binnen te gaan, moet men de deur door, richting betalende toiletten, wanneer men van het zwembad naar de Zeedijk wandelt. Een klein bord vermeldt Vrijstaat O., maar heel erg duidelijk is het niet. De mogelijkheden tot signalisatie zijn echter heel beperkt, gezien de status en het statuut van de gaanderijen.

Die onduidelijkheid is heel paradoxaal, want kenmerkend voor de zaal zijn de hoge ramen, waartegen de muzikanten spelen, en waardoor de bezoekers de hele tijd een onbelemmerd zicht op het strand hebben. Nu staan daar nog de strandhuisjes, maar die worden binnenkort voor het winterseizoen weggehaald. De concerten beginnen steeds om 17u, waardoor men later op het seizoen tijdens de evenementen langzaam de zon ziet ondergaan. Heel wat voorbijgangers worden door de concerten aangetrokken, en kijken verlangend vanop de dijk de warme zaal binnen.

Voor jazz tekent Vrijstaat O. in op het aanbod van de JazzLab Series, maar ze programmeren daarnaast ook zelf. Op zondag 19 december speelt de Modern Bop Society (jonge afgestudeerden a/h Lemmensinstituut); i.s.m. JazzLab Series treden op 16 oktober De Beren Gieren op, en wij gingen zondag luisteren naar Nicolas Kummert – Voices (bespreking volgt binnenkort). Naast jazz is er ook nog een ruim aanbod van literatuur, film en zelfs opera, en is er ook ruimte voor projecten zoals Dansand (het festival voor hedendaagse dans op het strand).

Vrijstaat O. is niet alleen een bezoek waard, maar zelfs een omweg. Verwen uzelf met een zondagnamiddagje Oostende, en ga om 17u een concert meepikken in het kunstencentrum. U hebt dan nog de ganse zondagavond voor uzelf. Wij keren zeker nog eens terug.

Vrijstaat O., Zeedijk 10, 8400 Oostende (achter het stedelijk zwembad, in de Koninklijke Gaanderijen).

LABTrio @ OR Espresso Bar

Zaterdag speelde LABTrio –Bram de Looze (piano); Lander Gyselinck (drums); Anneleen Boehme (bass)– in OR Epsresso Bar. Ik had net tijd om een paar foto’s te maken tijdens hun cover van Maniac (u weet wel, het nummer van Michael Sembello uit Flashdance), en ik moest er alweer vandoor.

Hopelijk programmeren ze nog vaker jazz, daar in OR.

Ruben Samama

Ruben Samama, bassist in het Jef Neve Trio tijdens het concert gisteren in de theaterzaal van Vooruit. Redelijk populaire jongen, toch als ik de kirrende meisjes ergens achter mij mocht geloven. En dan hebben we het nog niet over zijn muzikale talenten gehad.

(Vandaag of morgen leest u de concertbespreking op Gentblogt.)

Jef Neve in het publiek

Een snapshot van Jef Neve die even naar zichzelf ging luisteren tijdens de soundcheck in Vooruit daarnet. Vanavond speelt het Jef Neve Trio in de theaterzaal van Vooruit, waar ze hun nieuwe cd, Imaginary Road voorstellen.

Bart Maris en Stijn Bettens

Bart Maris en Stijn Bettens (voor)openden gisteren het nieuwe Opatuur seizoen in Mub’Art met een hommage aan Gus (Deloof) & Gus (Viseur). De muziek ging heel grillig soms, maar vaak erg gestructureerd in een plagerige dialoog tussen Maris en Bettens, een swing en de onvermijdelijke valse musette (op een hese bugel) eigen aan het onderwerp. Gus Viseur speelde aan de zijde van Django, trad op in de Moulin Rouge; Gus Deloof had o.a. zijn eigen band in de jaren 30 (Gus Deloof and his Racketeers), waarin hij zelf trompet en cornet speelde. Op Youtube is er redelijk wat te vinden over Deloof, maar nog veel meer over Gus Viseur. (In de reeks Jazz In Paris is het album De Clichy a Broadway beschikbaar met de muziek van Viseur.)

Beslist de moeite om eens te beluisteren –en al zeker in de interpretaties van het duo Maris-Bettens.

(De foto is een clair-obscuurke geworden, met de nadruk op obscuur. Het licht was slecht, en ik had voor de verandering mijn goed fototoestel thuis gelaten.)

Nu zondag (29/09 om 20u) stelt Frederik Leroux zijn nieuw gitarenproject voor bij Opatuur in De Centrale. Vorige keer was dat een heel goed concert.

Geen gegevens over Lies (wel over Nicolas)

Neve heeft een opvolger, aldus de nieuwsbrief van Klara, die u daarnet misschien ook in uw inbox hebt gekregen. Lees meer, zegt de link zowel in die nieuwsbrief als op de site.

“Geen gegevens gevonden voor dit programma”, antwoordt de site. Als dat maar goed afloopt.

Edoch, niet getreurd, ondertussen kan u het nieuwsgierigmakende stukje over en met Nicolas Kummert op Cobra gaan bekijken. En daarna naar het concert –binnenkort kondigen we het aan op Gentblogt, maar wie in het verre westen woont, kan zondag reeds in Vrijstaat O. terecht. (Misschien ga ik zelf ook wel –voor de tweede keer.)

Jazz Forum 2010

Vlak voor de meeting van Jazz Forum, ging het er geanimeerd aan toe. Een groot deel van de jazzsector was aanwezig, van muzikanten (wie herkent ze), tot pers (ook nieuwe media).

Collectieve vermoeidheid slaat toe! Of was het hypnose? Protest? Een performance? Een speech van Fons Van Dyck?

Tsjoek tsjoek Brussel

Vandaag zat ik in Brussel, voor Jazz Forum 2010, een sectordag voor de Vlaamse jazz –eigenlijk de Belgische, maar die uitbreiding is nog in ontwikkeling.

Vanochtend op de trein was heel gezellig; een derde van de Gentse jazzscène stond onafgesproken op dezelfde trein te wachten –ik zag mijzelf uitgebreid met achtereenvolgens Caroline VP, Didier W, Christian M, Steven D, Wim W, en Yves P.

Vanavond was het iets minder gezellig. Ik blijf meestal niet zolang plakken –bovendien was Tessa ziek thuis– maar ik was beter toch iets langer op de receptie gebleven. Om 18u is het treinspitsuur lang niet voorbij. De eerste trein heb ik aan mij laten voorbijgaan, maar dan ben ik toch maar op de trein richting De Panne van 18u09 gesprongen. Ik kon voorwaar zitten.

Was het zo geen aangename dag geweest, ik was er depressief van geworden. Iedereen zat vol droefnis, eerst op het perron, en dan star op de trein. Zelf in de controlleur zat geen fut meer. En zo verschrikkelijk warm op die trein. En iedereen wou er op hetzelfde moment en als eerste uit.

Maar ik heb op mijn gemak kunnen lezen. Dát mis ik wel een beetje. Al hebt ge geen trein nodig om te kunnen lezen natuurlijk. Daar haalt u –alweer– uw gelijk.