Mijn schoonouders zijn best wel te pruimen. Zoals iedere goede ouder zagen ze natuurlijk de oren van je kop. Zo had mijn schoonvader onlangs nog speciale kaarten voor de (her-)opening van de Koppenberg.
Nu ben ik niet erg een sportfan –mijn kennis beperkt zich tot het opwaaien van de rokjes in Wimbledon– maar toch wist ik dat koppen en berg ergens te rijmen viel met wielrennen. Maar dat interesseert me langs geen kant. Toch heb ik er spijt van dat ik hem niet vergezeld heb –bij gebrek aan spitsbroeder heeft hij het evenement overigens afgeblazen– al was het maar omdat ik wist dat hij er erg naar uitkeek. Maar ik was vorig weekend weer totaal uitgeput.
De volgende kans is er overigens alweer aangekomen. En deze keer hebben ze –nog maar eens– mijn soft spot gevonden. Van mijn schoonmoeder hebben we kaarten gekregen voor “The Lord of the Rings – Symphony in Six Movements” volgende week vrijdag in Antwerpen. Gedirigeerd door Howard Shore himself.
(Niet zomaar kaarten overigens, maar VIP kaarten in de Rode Zone –de betere zone volgens de site.)
Maar ik wijk af. Filmmuziek, Howard Shore. Aaaah. Soms zit het echt wel mee.