Interviews waren zaken waar ik mij nooit aan zou wagen. Ik ben er veel te timide voor, ik beschik niet over de nodige apparatuur, en wat moet ik begod aan die mensen vragen. Ergens in de middelbare school heb ik dat ooit één keer gedaan, maar eigenlijk heb ik dan enkel foto’s gemaakt, en iemand anders het interview laten afnemen. Nochtans loop ik al een tijdje met de gedachte rond om aan jazz interviews te beginnen, omdat ik nu toch een beetje achtergrond begin te krijgen in het genre, en al door heb dat de mensen met plezier praten over de dingen waar ze (graag) mee bezig pijn. Et voilà, het was gedecideerd: laten we eens iemand interviewen.
Vandaag heb ik dus, voor de eerste keer in mijn leven, iemand geïnterviewd. Tot gisteren was ik ervan overtuigd dat ik nog steeds niet over de nodige apparatuur beschikte, maar dat was duidelijk zonder het wonder van de iPhone gerekend. Er bestaan ondertussen tal van voice recorder applications, sommige zelfs gratis, zoals iTalk van Griffin. Er hoort een –ook al gratis– iTalk Sync applicatie bij, die u toelaat om de opnames naar de computer –of rechtstreeks in iTunes– te importeren (ook voor windows). De klankkwaliteit is niet schitterend, maar aanvaardbaar, al wacht ik mijn oordeel af tot ik het volledig heb kunnen beluisteren.
Want nu wacht mij eerst nog de taak om het interview verder te verwerken natuurlijk…
héél herkenbaar. wat moet ge inderdaad vragen. als je iets over die persoon weet, klinkt alles meestal onnozel. en als je er niets over weet, dan zéker!
kben benieuwd naar het resultaat – wordt het geschreven of audio?
Geschreven. Aan audio ben ik nog laaaaang niet toe 🙂