Het regent hier meer dan in Seattle. Het regent hier harder dan in Seattle. Het is hier warmer dan in Seattle, zelfs als het regent.
Wat het meeste opvalt, is dat het hier veel drukker is. Veel meer mensen op een veel beperktere oppervlakte. In downtown liep het op zaterdag en zondag ook vol mensen in de winkelstraten, waarschijnlijk zelfs meer dan hier, maar die verdwenen allemaal in het niets door de breedte van de straat en het voetpad, waardoor pakweg de Veldstraat ontiegelijk veel drukker is dan 1st Ave.
Het brood in Seattle is van abominabele kwaliteit. De bloem in Seattle is van abominabele kwaliteit. Mijn Belgian Brownies smaken hier helemaal anders dan daar (ik heb er net gebakken zie). Ik kijk ernaar uit om brood te bakken, want dat lukte in Seattle langs geen kanten. (De aanschaf van bloem stond hoog op mijn lijstje, vandaag.)
In Seattle stoppen de automobilisten voor de voetgangers. En dan bedoel ik niet dat ze stoppen als ze zien dat er een voetganger al half op het voetpad staat. Ze stoppen voor elk voetpad waarbij een voetganger zich in de buurt bevindt, ook als die uiteindelijk toch niet blijkt over te steken.
Hoewel Seattle zich graag de koffiehoofdstad van de wereld zou noemen, en de barista’s hun best doen, is hun koffie bijlange zo goed niet als wat wij in Europa gewoon zijn. De petit café in Parijs, Rome of Athene staat bovenaan op de lijst van goede koffies, maar de gemiddelde gewone koffie kunt ge gelijk waar in Gent beter drinken dan gelijk waar in Seattle. (Ik dronk genoot ondertussen al bij de Sarabande, den Progrès en natuurlijk de Mokabon.)
Automobilisten wachten –in Seattle tenminste– voor de kruising, niet op de kruising. Als het dan rood wordt voor ze over het kruispunt heen zouden zijn, dan versperren ze het kruispunt niet voor het kruisend verkeer.
In Gent betaal ik wat er op de menukaart staat. Daar komt geen tax meer bij, en geen tip. Wat een verademing.
In Seattle wachten de mensen geduldig tot iedereen die van de bus moet, uit die bus is. Pas dan stappen er nieuwe mensen op de bus, vaak pas nadat de buschauffeur hun vriendelijk heeft toegeknikt dat ze erop mogen. In Seattle zegt ook iedereen die van de bus stapt vriendelijk thanks tegen de chauffeur. Bijna iedereen stapt bovendien vooraan af; vaak kunnen de mensen enkel in de drukke momenten achteraan afstappen. Ook de mensen met een abonnement stappen vooraan op. Iedereen schuift door naar achter om ruimte te maken voor andere mensen.
Wat er in de media verschijnt is enorm vertekend. Zowel in de USA over Europa, als omgekeerd. Ik viel van de ene verbazing in de andere, zowel bij de gazet aldaar over Europa, als in de gazet alhier over de USA.
Als mensen ergens door moeten, dan gaan in Seattle de andere mensen uit de weg. De mens voor wie uit de weg wordt gegaan, zegt vriendelijk dankuwel; wie uit de weg gaat zegt dat het graag gedaan is, en meent dat nog ook. Als iemand toevallig tegen iemand anders aanstoot, dan wisselen beide partijen zorgvuldig en uiterst vriendelijk excuses uit.
—
Voila, zomaar wat uit de losse pols geschud. Als ik harder schud zal er nog wel wat uit vallen, maar hier moet u het voorlopig maar mee doen. Ik ben blij dat ik terug in Gent ben, en ik hoop dat ik nog veel zo’n reizen kan meemaken.
heerlijke vergelijking om de (werk)ochtend mee te starten
Mijn perceptie is gelijkaardig!
Nogal logisch dat men zo vriendelijk is. Iedereen kan daar een wapen bij hebben 😉
Ik heb dezelfde ervaringen in Canada, zowel de positieve als de negatieve… Ze zijn daar zelfs ook heel vriendelijk voor kinderen (die meestal geen wapens bijhebben :p) en de koffie moet dus echt weer hier uit België komen hè, die van hun (Tim Horton’s) is niet te vergelijken met Douwe Egberts… En wat ik nog allemaal moet meenemen als we daar op bezoek gaan? Chocolade, suikerbrood, suikertjes om zelf suikerbrood te bakken, nasikruiden, stimorol-kauwgom enz. Een portie vriendelijkheid en beleefdheid nemen we dan weer van hun vandaan mee naar huis 🙂
ik heb dezelfde ervaring in Tokyo:
stoppen vóór het kruispunt, niet erop.
niet toeteren.
wachten met opstappen op openbaar vervoer tot iedereen eraf is (waarna het in de piekuren wel een gedrum is :o)
respect voor vreemden.
ongevraagde hulpzaamheid.
vriendelijkheid.
groot, chaotisch en toch zo ordelijk.
NIEMAND die belt in de bus/trein/metro. Uit respect voor de rust van anderen (en ook wel omdat het verboden is, maar soit, ze houden zich eraan).
Een week van hot naar her (ik ben de uitdrukking vergeten) gelopen en niet één keer grafiti tegengekomen; niet één keer vernield openbaar goed.
ik wil terug :o)
(er zijn ook wel negatieve aspecten hoor, maar bovenstaande elementen lijken me zoooo vanzelfsprekend dat ik me afvraag waarom het in Belgie/Vlaanderen zo moeilijk is)
Nu ja, we leven in een samenleving waarbij je scheef wordt bekeken als je tegen een onbekende ’s vriendelijk “goedemorgen” zegt.