Ik heb het genoegen gehad het Post-verhaal van Michel al IRL te mogen horen. Het is zonder meer verbazingwekkend hoe sommige mensen –vaak zogenaamde intellectuelen of managers op kop– geen flauw benul hebben van het werk dat wordt verzet door mensen die wat lager op de carrièreschaal zijn terecht gekomen.
En ja hoor, het zijn niet allemaal helden. Maar er zijn daar veel meer mensen die onderschat worden in hun job, dan overschat. En ik zou wel durven beweren dat u geen recht van (tegen)spreken hebt als u er niet zelf hebt gestaan. Of hoe komt het, denkt u, dat management slechts bij hoge uitzondering voeling heeft met de werkvloer?