Ze heeft weer wat uitgestoken. (Hoewel, wat precies, is vooralsnog niet geweten.) Sinds een dag of twee loopt Tessa met een open plaaster rond, om, zoals voorlopig wordt aangenomen, een peesontsteking te beschermen. (Als het binnen twee weken niet beter is, wordt het een erm gesloten plaaster.)
Leuk zo’n open gips: eerst krijgt u een heuse plaaster rond de arm die, nadat hij is verhard, wordt opengeknipt en voorzien van een paar velcrostrips en een beschermnet zoals op de foto. De kleur kan je kiezen, maar, in tegenstelling tot de fancy kleuren en motiefjes voor een beengips, beperkte de keuze zich tot rood, blauw, geel, wit, en ik geloof nog iets anders (zwart waarschijnlijk). Gezien mijn betrokkenheid bij Het Project, en de onwrikbare banden daarvan met een welbepaalde politiek strekking, lag de keuze voor de hand. (Oh ja, voor wie de ironie van de laatste zin niet duidelijk was: bij deze.)
’s Avonds mag hij uit om te slapen, een ritueel dat ondertussen gepaard gaat met een half uur krabben waar het gedurende de ganse dag heeft gejeukt.
Huh, ‘k heb altijd een vermoeden gehad dat je voor de ‘sossiesen’ waart. Beterschap gewenst.
Oei oei, veel beterschap voor Tessa. Schoon kleurke, da’s nog een geluk bij een ongeluk! 🙂
Peesontstekingen zijn wreed pijnlijk (ik spreek uit ervaring) dus: véééél beterschap Tessa!