Elke dag lieg ik tegen mijn zoontje. Elke avond opnieuw vraagt hij: “en kom je strakjes nog eens langs met mama?”. En telkens antwoord ik steevast “ja jongen, als je flink slaapt en niet roept hé”. Maar we zijn nog geen enkele keer opnieuw langs gegaan (uit schrik hem wakker te maken).
(Dat niet roepen, dat komt omdat hij ons vroeger nog wel eens naar boven durfde krijsen, maar daar hebben we snel paal en perk aan gesteld.)
Vanochtend reed ik –zoals elke dag– langs de Gentse Overpoort. Niks bijzonders, maar vandaag was wel de eerste keer dat ik zag dat de paasbloemen reeds in volle bloei stonden.
Ik heb mijn lens. Ik heb mijn lens. Tenminste, ik heb de ebay auction gewonnen, en het betalingsproces in gang gezet.
Volgende project: een donkere kamer. Heb me net het referentiewerk aangeschaft: The New Darkroom Handbook (en het ziet er inderdaad een waanzinnig goed boek uit, vol tips over electriciteit, waterleidingen, etc).
“Papa mag ik nog eens dat fotootje zien van mij op de computer? Dat met mijn armen zo voor mijn hoofd?” [reluctant subjects]