All Is Lost is één van de twee films die ik niet alleen heb gezien. Niet alleen betekent in deze in zelf uitgekozen gezelschap, want in de cinemazaal heb ik tot nog toe niet zonder andere mensen rond mij gezeten. Dit overigens geheel in tegenstelling tot het aantal personages in deze film, want de in de aftiteling als “Our Man” gedesigneerde Robert Redford is de enige acteur die u gedurende 106 minuten zal te zien krijgen. Veel dialoog heeft hij trouwens niet, al worden de handvol zinnen die bij aanvang off screen worden geuit, ook hier door de afdeling Vertaler-Tolk van HoGent… vertaald. Voor de rest hoort u hooguit een tussen neus en lippen gemompelde ‘shit‘ en één luid geschreeuwde maar totaal gerechtvaardigde ‘fuck‘.
We vergezellen our man gedurende een dikke week op zee, pal midden tussen twee continenten in. Hij schrikt wakker in zijn zeilboot, waar in de boeg, door een van een vrachtschip gevallen container, een gat werd geslagen. Wat volgt zijn 100 spannende survival minuten, met een gigantische spanningsboog.
Toegegeven, er is reeds altijd een fascinatie geweest voor rampenfilms. Denkt u maar aan films als Airport, The Poseidon Adventure (het origineel alstublieft), en The Towering Inferno. Maar het moet sinds Danny Boyles 127 Hours geweest zijn dat we zo geboeid hebben gekeken naar de overlevingsdrang van één man. Robert Redford zet een sterk staaltje acteertalent neer, en deze film is dan ook zonder meer een eerste hoogtepunt van het filmfestival te noemen.
All Is Lost is niet meer te zien op het Film Fest Gent.
—
Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):