“Henri, ge weet dat ik niet graag heb dat ge uw speelgoed laat rondslingeren.”
“Ok, papa, ik ruim het meteen op.”
“Waarom staan die daar eigenlijk zo”, vraagt Tessa hem, nog voor hij ze kan verplaatsen. Wij verwachten beiden een starwars-antwoord.
“Ah, wel kijk, die daar,” verklaart hij terwijl hij wijst naar de grote groep, “dat zijn de werknemers van Carrefour, en die zijn boos. Die daar,” wijst hij naar het eenzame trio, “dat zijn de bazen. Allez, één baas, dé baas, met zijn bodyguards.”
very nice !
🙂
(De vraag hoe pedagogisch het is slingerend speelgoed te trekken, stellen we maar niet 🙂
Een arbeidspsycholoog in de dop!!!
Het feit dat hij spontaan ‘zwarte mannetjes’ kiest voor de topfuncties en voor die akelig diepe kloof kiest tussen beide groepen… erg tekenend!:)
(hier paradeert momenteel ook een hele bende door de living; ik vind ze vooral erg pijnlijk als je ze op kousen vertrappelt)
geweeeeldig!