Over film is het laatste woord nog niet gezegd. Een hele tijd geleden ontdekte ik de films van Efke en Adox, en hoewel ik lang heb gemeend ze te bestellen, heb ik dat nooit gedaan –u weet hoe dat gaat. In Seattle had ik me echter voorgenomen zo gauw of tellen de nieuwe Rollei films te proberen, en het heeft geen halve maand geduurd of mijn bestelling voor de Rollei R3 Starter Kit 120 was geplaatst bij macodirect in het verre Duitsland (Maco, ofte Hans O. Mahn GMBH & Co.KG is –voor zover ik het heb begrepen– de fabrikant van de Rollei film). Gisteren mocht Tessa de doosjes in ontvangst nemen.
Retro 100, Retro 400, Ortho 25, en de R3, telkens in trial kit, wat inhoudt dat er vijf films worden geleverd en een flesje Rollei High Speed ontwikkelaar, net voldoende om telkens die vijf filmpjes in te ontwikkelen. De mooie houten doosjes krijgt u er gratis bij, net zoals die snoepjes.
De Retro is een panchromatische film (zwart/wit beïnvloed door alle kleuren van het spectrum); de Ortho is een monochrome/orthochromatische film (zwart/wit beïnvloed door een beperkt aantal kleuren); de R3 is de –naar verluidt– meest veelzijdige film ooit, met een inzetbaarheid van ISO 25 tot ISO 6400, met een zeer subtiele weergave van grijswaarden. We spreken wel over lange ontwikkeltijden, van 13 tot 32 minuten!
Klinkt fantastisch voor concertfotografie, en ik heb al een beetje spijt dat ik alleen 120 rolfilm heb gekocht en geen 35mm film. Heb ik al gezegd dat ik van plan ben om opnieuw redelijk wat zwart/wit film te gaan gebruiken voor de concerten?
Wat een leuke doosjes! Alleen daarvoor al…
Die doosjes alleen al, ging ik ook zeggen ….
Had ik hier nu de nodige infrastructuur en tijd genoeg, ik zou ook weer meer film schieten, maar digitaal is toch zo makkelijk … Niets ontwikkelen, niets duizend proef-prints maken om die ene foto toch zo perfect mogelijk te printen.
Gewoon, wat nabewerking in photoshop en klaar.
Maar rustgevend is het wel, film schieten. En zeker met een T.C. Eerst een half uur ofzo spenderen om rond te lopen, licht te meten, instellingen maken op de camera, scherpstellen (met loupe) en dan 1x *klik*. (Om dan de helft van de tijd te constateren dat je cassette waar de film in zit nog niet open staat, en je dus nog eens moet klikken. :P.
(En dan vergeet ik nog de 5 minuten ofzo die ik moest spenderen in de doka om mijn cassette te laden met 2 vlakfilms en de twijfel die dan net voor of net na de opname de kop op stak: heb ik mijn film wel goed in die cassette gestoken 😀 ).
Klinkt leutig, die TC, Frederik. Maar in photoshop/lightroom kruipt toch ook wel behoorlijk wat tijd, vind ik. En digitaal blijft veelal heel ‘vlak’ van beeld.
Mja, het heeft allemaal zijn toepassingen en voor-en nadelen natuurlijk.
Zijt ge content van die films van de filmfabriek ? Of hebt ge die nog nooit besteld ? En ontwikkel je zelf ?
Ik heb ze besteld, maar nog nooit gebruikt. Omdat ik geen scanner heb, denk ik, en ik ze toch zelf zou willen ontwikkelen.