Alle grote jongens doen het, en eigenlijk is dit de perfecte manier om u eindelijk eens te laten meegenieten van al die jazznummers en -groepen die ik steeds maar loop aan te prijzen. Deze editie is een voorsmaakje, want ik heb hier naar Seattle niet genoeg materiaal mee om er nu reeds een maandelijkse editie van te maken. Ten laatste in september zullen de volume12 muxtapes –want daarover gaat het– waarschijnlijk een vast onderdeel van de cd- en/of concertbesprekingen uitmaken. Misschien iets waar we met Het Project ook over moeten nadenken, al kunnen daar mogelijks enige legale obstakels het pad belemmeren.
Deze eerste editie bevat uitsluitend Belgische jazz. Het is een redelijk brede sampler met voornamelijk recent werk, geput uit cd’s die echter toch al voor een groot stuk incontournable zijn geworden voor de gemiddelde (Belgische) jazzcollectie. Ik benadruk nog even dat ik maar een uiterst kleine fractie van mijn collectie mee heb, hier in Seattle, en dat er nog veel meer werk is dat op zo’n sampler zou kunnen thuishoren. Zo voor de vuist weg mis ik in dit lijstje meteen pakweg het BJO, Ben Sluijs, Nathalie Loriers, Pierre Van Dormael, Pascal Schumacher, en Tuur Florizoone –wiens laatste cd (met Horbaczewski en Massot) ik nog niet eens heb gehoord.
Edoch, here we go.
- Airplane (Jef Neve Trio, Nobody is illegal)
Jef Neve is op korte tijd zowat de meest bekende Belgische jazzmuzikant geworden –op Toots Thielemans na waarschijnlijk. Begin dit jaar kreeg hij bovendien een eigen programma op Klara, Neve, waar hij wekelijks samen met Lies Steppe jazz bespreekt. Het programma valt zeer in de smaak bij het publiek, net zoals de cd waaruit dit stukje werd gelicht. Jef Neve speelt mainstream, in een hapklare mengeling van klassiek en jazz –waar overigens niets verkeerds mee is. Airplane is een luchtige opener. Maak het u gemakkelijk.
Jef Neve (piano), Piet Verbist (contrabas), en Teun Verbruggen (drums) - Signs & Signatures (Bert Joris Quartet, Magone)
Bert Joris wordt internationaal gewaardeerd, speelt in het BJO, is peter van het Gent Jazz Festival, en als hij pop speelde, zouden de groupies aan hem blijven plakken als vliegen aan zoete witte wijn. Gelukkig speelt hij jazz, zodat wij –tenminste tijdens het optreden– rustig van zijn muziek kunnen genieten. Bert Joris speelt met een specifieke trompetsignatuur, waarbij hij graag gebruik maakt van een soort lispelend aanblazen (daar móet een technische term voor bestaan).
Bert Joris (trompet), Dado Moroni (piano), Philippe Aerts (contrabas) en Dré Pallemaerts (drums) - Bye Ya (Dré Pallemaerts, Pan Harmonie)
En hier is die drummer van de vorige plaat opnieuw. Dré Pallemaerts wordt de laatste steeds meer gevraagd voor buitenlandse projecten; zo weten de gebroeders Belmondo bijvoorbeeld zijn drumwerk ten zeerste op prijs te stellen. Pan Harmonie werd gemengd ontvangen: de cd bevat weinig traditionele jazz of de hevige ritmes die we van Pallemaerts als sideman gewoon zijn, maar gaat veel meer uit van rustige soundscapes.
Dré Pallemaerts (drum), Mark Turner (sax), Stéphane Belmondo (trompet), Bill Carrothers (piano), Jozef Dumoulin (electrische piano) - Cockburn (Narcissus Quartet, Narcissus)
De verandering van Robin Verheyen Quartet naar Narcissus Quartet kwam op een zeer ongelukkig moment. Verheyen had net een heleboel momentum opgebouwd met zijn groep. Ze hadden het Jong Jazz Talent (2004) concours gewonnen, hij werd door niemand minder dan Branford Marsalis geprezen, mocht het Blue Note Records Festival 2005 openen, gaat met de JazzLab Series gans Vlaanderen rond, en dan, plotsklaps, wijzigt hij de naam van zijn groep bij de release van de eerste cd. Bad move, maar die cd stond er wel –eentje voor in ieders collectie.
Robin Verheyen (sax), Harmen Fraanje (piano), Flin van Hemmen (drums), en Clemens van der Feen (contrabas) - Comba (Carlo Nardozza Quintet, Making Choices)
Nog een product van het Jong Jazz Talent: in 2005 won het Carlo Nardozza Quintet het concours. Eén van de meest verfrissende en kwalitatieve jonge formaties die we recent hebben gekend. Onlangs doken ze de studio in om hun tweede album op te nemen, en dat zou nu stilletjesaan moeten verschijnen. Zowat alles op deze cd garandeert veel luisterplezier –zoals de gitaarpartijen op Rubber Duck– maar deze Comba is een van mijn lievelingsstukken. Een cd om zonder schroom in huis te halen.
Carlo Nardozza (trompet), Daniël Daemen (saxofoon), Melle Weijters (gitaar), Tom Van Acker (contrabas), Steffen Thormähle (drums) - Kitten’s Lullaby (Frederik Leroux Quartet, Angular)
Frederik Leroux is Gentenaar, maar voor mij part komt hij uit Pulderwezel. Er wordt voornamelijk nog naar een richting gezocht, op deze cd, al heeft Leroux een duidelijk herkenbare hand in de muziek. Dit nummer is aangenaam lyrisch, maar de cd bevat ook grotere ‘uitspattingen’ waarin de cohesie vaak ietwat zoek is. Veelbelovend werk, en het loont de moeite om Leroux ook live aan het werk te zien.
Frederik Leroux (gitaar), Peter Ewald (sax en klarinet), Robert Landfermann (contrabas), en Jonas Burgwinkel (drums) - Do the bop – I saw an alien (Free Desmyter Quartet, Something to share)
Who the f-ck is Free Desmyter, dacht ik, toen Tuur hem mij voorstelde tijdens Jazz in ’t Park vorig jaar. Maar de man bleek niet alleen geïnteresseerd in fotografie, hij nam vervolgens bedaard plaats achter de piano om bijna helemaal in trance weg te glijden tijdens de voorstelling van zijn nieuwe cd. Desmyter brengt vooral een traditionele (maar geen saaie) jazz, die niet echt eigentijds (lees: commercieel), maar veel meer tijdloos is. Wreed goed.
Free Desmyter (piano), John Ruocco (tenorsax, klarinet), Manolo Cabras (contrabas), en Marek Patrman (drums) - boetie (Rawfshboys, War)
Ah ja, als de voorgaande artiest al niet commercieel was, dan is dit het nog minder. De Rawfishboys –Joachim Badenhorst en Brice Soniano– spelen soms klassiek aandoende (klassiek zoals in: klassieke muziek), avontuurlijke en onvoorspelbare jazz die boeit van begin tot eind. Deze muziek komt live zeer goed tot zijn recht, maar de cd vormt ook een fantastisch geheel. Kopen!
Joachim Badenhorst (sax en klarinet) en Brice Soniano (contrabas) - Krivo (Sabin Todorov Trio, Inside Story)
Dit moet de meest recente release in deze collectie zijn. Inside Story werd pas deze maand uitgebracht, de groep toert momenteel nog met de JazzLab Series rond in Vlaanderen. Was dit een pop plaat, dan werd er uit Krivo een single geperst, en dit nummer biedt dan ook een goede indruk van wat er op de cd zoal te horen valt. Beuvens is merkbaar aanwezig in dit nummer.
Sabin Todorov (piano), Sal la Rocca (contrabas), en Lionel Beuvens (drums) - Merci (Jean-Louis Rassinfosse & Jean-Philippe Collard-Neven, Regency’s Nights)
Een rustige afsluiter, het laatste lied in de jazz pianobar waar u als enige overblijft. De muzikanten knipogen naar elkaar als ze de eerste noten inzetten, en u voelt meteen aan dat dit nummer het laatste is van de avond. Rassinfosse en Collard-Neven brengen klassiek getinte muziek, zonder pretentie, en waar u een ganse avond lang naar kan luisteren zonder dat uw oren ervan pijn gaan doen. Laat het u geworden.
Jean-Louis Rassinfosse (contrabas) en Jean-Philippe Collard-Neven (piano)
U vindt ze allemaal op: volume12.muxtape.com
(Tips voor volgende edities zijn welkom, net zoals recensie-exemplaren van cd’s. Contacteer mij op public [at] volume12 [punt] net voor mijn adres.)
Zo wijs, maat. Zeker nu ze van Neve alleen nog de laatste editie ter beschikking stellen.
cool, is inderdaad effectiever dan al die foto’s die je online zet.
ben al gelijk twee cd’s gaan halen vanmiddag.