De dag van de cowboys en indianen, op het filmfestival. Vier van de vijf geplande films gezien, morgen is de filmplanning iets minder druk.
The Mark of Cain slaagt waar Sand and sorrow faalt: een moeilijke materie interessant genoeg presenteren zodat mensen blijven kijken. Waar Sand and sorrow al te realistisch en dus redelijk droog de materie presenteert, biedt The Mark of Cain een verhaal aan. In weze gaat het over de situatie in Irak, de Engelse aanwezigheid aldaar, en de folteringen. Er wordt weinig met de vinger gewezen, nog minder belerend of zwaar moraliserend tewerk gegaan, kortom, de toeschouwer behoudt de indruk dat hij voor vol wordt aanzien. Speelt nog op 11 en 13/10, en komt hopelijk daarna in de zalen terecht.
Auf Der Anderen Seite is de langverwachte film van Gegen die Wand-regisseur Fatih Akin. Het is een twee uur durend epos in drie hoofdstukken, dat eigenlijk net iets te lang is om goed te zijn. De andere kant wordt op drie verschillende manieren getoond: op cultureel vlak, tussen generaties, of in en uit de gevangenis. Interessante film, maar een beetje langdradig dus. Nog te zien op 12 en 15/10.
Niet alleen de titel van The Assassination of Jesse James by The Coward Robert Ford is ellenlang. De film duurt net geen drie uur, en dat zijn er twee te lang. Als de film van Atkin al iets te langdradig leek, dan s dit gewoon slaapverwekkend. Spanningsopbouw behoorde duidelijk niet tot de vaardigheden van de scenarist. De vertoningen op het filmfestival zijn uitverkocht, maar hij komt binnenkort in de zalen. U spendeert uw geld beter aan een andere film.
El Desierto Negro wordt vertoond zonder ondertitels. Mijn kennis van het Spaans is onbestaande, maar de dialoog in deze film is uiterst schaars, en eigenlijk van weinig belang. De beelden daarentegen, die zijn verschrikkelijk goed. Ik heb mij geen moment verveeld, al heb ik voor de vorm wel een paar keer bij het licht van mijn GSM de Engelse vertaling mee gevolgd die op een hand-out werd meegegeven. De film speelt nog op 12 en 13/10, en de kans is helaas heel erg klein dat hij in de Belgische zalen terecht komt.
Ekko heb ik voorlopig verruild voor een succulente Steak Rossini in de Martino. Uitstel is geen afstel voor Ekko, en als u die Rossini in de Martino nog niet hebt geproefd, dan moet u er deze week dringend langs!