Via de overpeinzing van een techfreak bij een reflectie over terugverdienen terecht komen.
Zelf ben ik nogal een pragmaticus. Gebruiksvoorwerpen hebben een toepassing, en als die voorwaarde er niet is, heb ik geen nut voor het voorwerp. Destijds heb ik mij een motor aangeschaft, omdat het gebruik ervan mij een snellere manier bood om van Gent naar (de andere kant van) Brussel te geraken. Ik moet niet langer naar Brussel, en ik ben (zeer sterk) aan het overwegen de motor van de hand te doen.
Dus ook ik loop slechts uiterst zelden ‘zomaar’ rond met een DSLR rond mijn nek. Als ik de 5D in mijn fototas steek, heb ik een doel voor ogen. Meestal (in 90% van de gevallen) gaat het dan om concertfotografie, maar ik kan ook op reportage trekken voor Vlaanderens oudste en meest bekende stadsblog. Wat mij betreft houdt het nut van de DSLR daar –op enkele uitzonderingen na– bij op.
Maar eigenlijk fotografeer ik (veel) liever analoog. De Leica was een groot gemak tijdens de recente trip in de USA. De Canon 5D had ik ook mee, maar was verschrikkelijk zwaar om overal mee naar toe te sleuren. En ondertussen heb ik ook middenformaat (6×6) fotografie ontdekt, met de Yashica en recent ook de Hasselblad. Die laatste is nog veel zwaarder dan de Canon natuurlijk, maar veel meer fun. En ‘de mensen’ poseren ook gemakkelijker als je zo’n antiek uitziend ding meehebt, ook dat cliché klopt. (Het item dat momenteel het zwaarste doorweegt op mijn verlangenlijstje, is een lichtmeter. De Sekonic L-758DR (of een van zijn voorgangers) bijvoorbeeld.)
In verband met dat sleuren, denk ik er bovendien sterk aan om Tessa’s µ[mju:]-II wat meer mee te nemen. Filmpje in, foto’s maken, laten inscannen, en klaar voor internet. En dat toestel neemt helemaal geen plaats in.
Wat betreft het ’terugverdienen’, deel ik Frederiks mening over het onderwerp. Het is een hobby, en elke hobby kost (handen vol) geld. En wat die hobby inhoudt, en hoe die wordt ingevuld, is iets dat ieder voor zich moet bepalen. Leve de liefhebberij!
Een generatie of twee met dezelfde Leica fotograferen, da’s is pas value for money. Al begint de hobbykost van kwalitatieve film, degelijke ontwikkeling en veel fotoshoots wel stilaan door te wegen. Mijn toestel mag dan wel maar 50 waard zijn, per shoot draai ik er gemakkelijk 6 rolletjes (aan 5/stuk) door om ze aan 10/stuk te laten ontwikkelen en scannen. 100 per shoot dus.
Maar aangezien mijn gedroomde setup (een M7 voor straatfotografie en een EOS 1d met drie L-lenzen voor autofotografie) pakweg 15.000 moet kosten, doe ik nog even verder met dat 25-jaar-oude erfstuk en wat speelgoedcamera’s.
De mju heeft mij vooralsnog niet ingepalmd, vooral door zijn neiging met een zo kort mogelijke sluitertijd en dus weinig scherpte-diepte te fotograferen.
Alhoewel ik ook een compactje heb, is het toch altijd m’n d200 die meegaat als ik een fototoestel meesleur, ook al is die vele keren groter en zwaarder.
Het plezier dat ik er aan beleef weegt niet op tegen de frustratie van m’n (nu al 4 jaar oude compactje) dat weer maar eens niet snel genoeg reageert als ik een opname wil maken (shutter lag, weetwel).
Ik beperk me echter wel in het aantal objectieven dat ik meezeul. Maarja, ieder voordeel heeft z’n nadeel enzo.
Over analoge fotografie: ik heb lang gedacht dat ik dat noooit zou afzweren, maar eerlijk gezegd moet ik nu toch wel bekennen dat m’n analoogje hier eigenlijk vooral stof ligt te vangen. Best jammer, zeker als je weet dat ik die echte zwart/wit foto’s wel kan apprecieren, en ik het best plezant vond om in de doka wat printjes te maken. Dat was eigenlijk best rustgevend. MIsschien pak ik het ooit wel weer eens op… met een hasselblad ofzo. Dat is idd gewoon een fantastisch toestel. Ik heb een tijdje eens met een HB 501C ofzo kunnen werken, en dat geluid van de spiegel alleen al.
(En als je dan nog je z/w rolletjes kunt laten ontwikkelen voor een peuleschil dan is het helemaal plezant. Ik heb hier ook wel een ontwikkeltank liggen (1x gebruikt) maar dat zelf ontwikkelen vind ik dan weer niet leuk).
Ik ben al aan mijn tweede Mju toe. Een geweldig toestel, maar sinds de digicompact van Ricoh in huis ligt, haal ik hem niet meer uit de kast.
Mijn reflexcamera en lenzen, daar pas ik de terugverdienen regel op toe. Al de rest is hobby.
Zelf heb ik een tweedehandse minolta lichtmeter. Degelijk. Zo’n nieuwe seconic zou wel handig zijn voor de pocketwizzards en wat handige instellingen, maar voorlopig ben ik gediend.
De Mamiya grootbeeld zou wat vaker uit de kast moeten komen. Ik overweeg het terug zw-rolfilm te ontwikkelen en een degelijke tweedehandse scanner te kopen. Ik ben geen goed graficus en grootbeeld zw-w rolfilm verhelpt dat probleem.
Een Epson 4490 heb je al voor 200 en die scant middenformaat probleemloos voor internetgebruik. Niet naar labokwaliteit, maar dan ook een heleboel goedkoper.
@ Djivy: ik was meer aan een tweedehandse Nikon Coolscan aan het denken. Als je ziet voor welk geld mensen hun materiaal tegenwoordig buitenzwieren.