Het Grote Jaaroverzicht (ii): film

We hebben daarentegen een pak meer films gezien vorig jaar –137 tegenover 110 in 2005– maar daar zaten veel minder goede producties tussen. Al bij al was 2006 een bijzonder pover jaar voor de (internationale) cinema. We beperken ons in dit overzicht tot de films die in 2006 in de zalen zijn gekomen.

Een blik op de middelmatige oogst. Saw II was leuk, maar ook niet meer dan dat; in de reeks goed maar geen blijver waren er The Libertine, Three Times, Fauteuils d’orchestre, Inside Man, The Queen, A Prairie Home Companion, en Zwartboek. Eurgh, en dan waren er ook nog Syriana (die ik graag eens een pseudo-intellectuele politieke film zou willen noemen), Derailed, en Capote (puh, een oscar).

Na het Filmfestival werden nog volgende rampen op het publiek losgelaten: Perfume, Little Miss Sunshine, en Borat. Maar de slechtste film van 2006 was zonder enige twijfel Hostel (bespreking).

De beste kinderfilm was Ice Age 2, maar de concurrentie was weinig verheven: Cars ging nog, maar Ant Bully, Chicken Little of Flushed Away was (alweer) middelmaat troef.

Tot de (veel) betere films behoorden V for Vendetta (bespreking), Volver (bespreking), El Laberinto del Fauno (bespreking), Requiem, Brick, en The Black Dahlia.

2007 wordt hopelijk een veel beter filmjaar dan 2006 (nog goed dat er een heleboel puike DVDs zijn). Maar u mag alvast (op zijn minst een beetje) uitkijken naar:

  • The Prestige: de nieuwe van Christopher Nolan. Waarom? ’t Is met Christian Bale, Michael Caine (die zeer goed acteert als hij in goede doen is), Scarlett Johansson, en zelfs David Bowie. Nolan is de mens achter het verschrikkelijk goede Batman Begins, de bijna cult-film Memento en de excellent Insomia remake. In de zalen vanaf 10/01.
  • El Método (Marcelo Piñeyro): een van de meer onderhoudende films van het laatste Filmfestival. Had net zo goed een toneelstuk kunnen zijn, maar weet toch te boeien. Wie fan is/was van reality shows zoals The Apprentice of de Topmanager, mag dit niet missen. In de zalen vanaf 10/01.
  • The Illusionist (Neil Burger): hit or miss, voorlopig geen idee, maar op zijn best weet Edward Norton wel degelijk te bekoren. En anders hebt u nog Jessica Biel om naar te kijken natuurlijk. In de zalen vanaf 24/01.
  • Bobby (Emilio Estevez): na te hebben geoefend op een paar episodes van crime series, maakt de oudste zoon van Martin Sheen een film rond de moord op Kennedy. Een gegeven waar wij sinds I… comme Icare door gefascineerd zijn. In de zalen vanaf 24/01.
  • Ripley Under Ground: Spotiswood staat niet meteen bekend om zijn verfijnde verfilmingen, maar zal hij erin slagen om het tweede boek van Highsmiths Ripley novels tot leven te brengen? Als het ergens zweeft tussen de sublimiteit Minghella’s verfilming van het eerste en van Limans of Greengrass’ samenvatting van de Bourne boeken, zal ik al tevreden zijn. In de zalen ergens in januari.
  • Inland Empire: de nieuwe Lynch, en daar moeten we verder niks aan toevoegen. In de zalen vanaf 07/02.
  • The Fountain (Darren Aronofsky): zes jaar na Requiem for a Dream brengt Aronofsky ons dit epische liefdesverhaal. Zeer verwarrend, soms zeer ver gezocht, maar altijd zeer mooi. In de zalen vanaf 07/03.

En dan zijn we met moeite twee-drie maand in het nieuwe jaar. Hopelijk wordt/blijft het beter dan 2006.

6 gedachtes over “Het Grote Jaaroverzicht (ii): film”

  1. Borat vond ik schitterend, maar Hostel was inderdaad rotslecht.

    Eneuh, Babel? Vond ik zeker een topper (beetje zoals Crash in 2004), maar soberder.

  2. Het is misschien niet de moeite om de film in de cinema te gaan bekijken, hij moet het niet hebben van indrukwekkende scenes die beter tot hun recht komen op een gigantisch scherm. Op DVD zal hij minstens even goed zijn.

  3. Hmm, Babel is denk ik mijn beste film van het jaar. Ik moet mijn lijstje nog samenstellen. The Black Dahlia heb ik helaas gemist.

    All

  4. Meningen mogen uiteraard verschillen maar zelf vond ik ‘The Black Dahlia’ helemaal niks. Voor de rest ben ik het eens met uw samenvatting.

    Geen film uit 2006, maar ik heb hem wel in mijn persoonlijke top staan omdat we hem pas in 2006 zagen: ‘Walk the Line’. Lief werd op slag een enorme fan van Johnny Cash en begreep ook meteen waarom ik altijd van die “ouwe muziek” draai.

    Prettig weekend nog.

  5. Walk the Line is inderdaad interessant als ‘biopic’, met degelijke vertolkingen. In zowat hetzelfde genre zal je misschien ook wel Stoned (over Brian Jones, van de Rolling Stones) wel goed vinden. Als je hem te pakken kan krijgen, wat hij is hier niet uitgebracht, dacht ik. Er zitten (veel) minder louter muzikale sc

Reacties zijn gesloten.