Vanochtend bevonden wij ons op het Vossenplein (place du Jeu de Balle –ze zijn daar al even koppig als in Gent, met hun straatnaamvertalingen), in het hartje van de Marollen. Aan het plein bevindt zich ook het befaamde eethuis De Skieven Architek (dat prominent getoond wordt in de nieuwste Ric Hochet), en men hield er toen wij er kwamen ook een “oude markt”.
De begrafenis van A. vond er plaats in de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt-kerk. Als u nog steeds denkt dat de Vlamingen strikt religieus zijn, dan wordt het tijd dat u een Spaanse mis meemaakt (maar hopelijk wel in andere omstandigheden). Het overgrote deel van de mis stonden we recht. Gezeten werd er enkel tijdens twee korte interludia, en toen de mensen van de communie terug naar hun plaats keerden.
De communie was overigens een spannend moment, want ik had gevreesd dat ik zowat de enige zou zijn geweest die niet ter communie zou gaan. Maar hooguit een vijfde van de kerkgangers ging de hostie halen.
De mis was geheel in het Spaans, en zette aan met Nearer, My God, to Thee, het lied waarvan wordt beweerd dat het werd gespeeld door de muzikanten van de Titanic toen het door de golven werd verzwolgen. Een wat oudere, magere man zat achter een orgel bij het altaar, en begeleidde zichzelf terwijl hij de Spaanse woorden door een microfoon kermde. Had men mij verteld dat ik in een begingeneriek voor Almodovar was terecht gekomen, ik had het terstond geloofd. De normale liturgie werd afgewisseld met meer dergelijke smachtende gezangen.
Met normale liturgie bedoel ik overigens de mis in zijn meest uitgebreide context, met schuldbelijdenis, eerste lezing, tweede lezing, evangelie, homilie, offerande, geloofsbelijdenis, onze vader, communie, etc. Er was zelfs een ritus pacis waarin we iedereen in onze buurt vrede dienden te wensen (in een mengelmoes van talen).
Aan het einde van de mis werd de kist naar een nis, gewijd aan de Onbevelekte Lieve Vrouw voor wie de kerk was gebouwd, gebracht alwaar iedereen die dat wou een laatste groet kon uitbrengen. Schrijnende beelden: ik bevond mij vlak naast die nis en heb de ganse familie de groet zien uitbrengen. Als ouder je kind ten grave dragen, moet vreselijk zijn.
“Estarás para siempre en nuestro corazones” stond er op het overlijdensbericht, “Descansa en paz dulce angel, A.” Hopelijk heb je de rust gevonden die je zocht.