Noord: de tragiek

Het zag er weer goed uit in Noord. Dichte horden forenzen drumden zich een weg naar de tunnels zodra de treindeuren zich openden, en wurmden zich verder door naar een van de uitgangen. Ik hield even halt bij een van de broodjeszaken waar men je zowel in het Frans als in het Nederlands te woord wil staan, en bestelde een boterkoek met rozijnen en een chocoladekoek. Een uitspatting, want ontbijtkoeken zijn voor het weekend gereserveerd. Maar de muesli die ik in mijn bureaulade bewaar, was op en ik had nog geen tijd gehad bij de Origino op de Kortrijksesteenweg nieuwe te halen.

Na de korte stop zette ik mijn weg verder, toen de drommen dichter werden waar ze normaal gezien uitdunden omdat de grote hal uitgeeft op minstens vijf mogelijke uitgangen. Op de vloer, vlak voor mijn linkervoet, lagen dikke druppels bloed die een beetje verder overgingen in steeds langer wordende vegen, en van waaruit menige rode voetstappen vertrokken. Het was tenslotte spitsuur.

Een eindje verder zat een man, met een dik gezwollen gezicht vol bloed, geflankeerd door twee politieagenten. Nog een andere man had een arm rond zijn kompaan geslagen, een stroom van tranen op beide wangen. Niemand sprak, en de pendelaars hielden slechts even halt in de kijkfile, om vervolgens bij hoogdringendheid hun tocht naar het werk verder te zetten.

Toen ik dan toch nog even achterom keek, zag ik een derde agent met in zijn kielzog een man van de schoonmaakploeg. Met de hulp van een van de andere agenten splitsten ze netjes de gestage stroom treinreizigers op, om de bloedsporen van de tegels te laten verwijderen.