concerten 200605

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Musica Dal Vivo / 07-05-2006 / Opatuur / *(*)
    Veel Rota, veel Italiaans, zeer veel humour en interactie, maar weinig beklijvend. Jazz met ankers in de klassiek muziek –ik begin het steeds eigenaardiger te vinden dat ik nog geen Gerschwin of Mancini ben tegengekomen in mijn concerten. (bespreking)
  2. Marc-André Hamelin: Beethovensonates / 11-05-2006 / De Bijloke / ***(*)
    Wat dit recital van haar vierde ster verhindert, is voornamelijk het publiek. Er was een GSM, die onlangs het vriendelijke verzoek bij het begin van het concert toch door de luidsprekers van zich liet horen, en het vele geroezemoes (hopelijk beperkt tot de directe omgeving waarin ik mij bevond) van de mensen die toch maar te kennis wouden geven hoe goed ze Hamelin wel vonden. Daarin hadden ze overschot van gelijk, al had ik liever dat ze hun bewondering tot na het concert hadden bewaard. Hamelin speelt met zeer veel subtiliteit in een breed spectrum. Deze Sonates waren voor mij een revelatie, die ik met graagt aan hem toeschrijf. Ondanks het aanhoudende applaus en de staande ovatie, kregen we geen encore, maar op een of andere manier leek me dat ook niet betamelijk. Schitterend concert.
  3. Toine Thys & Frederik Leroux / 14-05-2006 / Opatuur / **
    Goed, maar weinig verrassend. Perfect om bij te ontspannen.
  4. Spectra Ensemble: Kagel, Vermeersch, Van der Harst / 19-05-2006 / De Bijloke / ***(*)
    Prachtig concert. Muziek met een knipoog, maar zonder al die arty farty toestanden die er soms met de haren worden bijgesleept (cfr Luigi Nono met Josse De Pauw). Zeer sterk en vakkundig uitgevoerd, waarbij Vermeersch en Van der Harst perfect in de windstreken van Kagel werden ingepast. Zeer overtuigend.
  5. Van Oost, Verbist, Defoort / 28-05-2006 / Opatuur / **(*)
    Het is altijd een plezier om te zien hoe muzikanten, die goed op elkaar zijn ingespeeld, met elkaar interageren. Ik ben een grote fan van het soort muziek dat Van Oost uit zijn gitaar tovert, en de integratie van blues roots en jazz is absoluut heerlijk om naar te luisteren. His guitar gently weeps, zo wordt gesuggereerd in de omschrijving bij Opatuur. Prachtige sound.

(concerten vorige maand)