In deze tijden is dat toch niet meer serieus te noemen, zo’n logo (ik durf het zelfs geen logo te noemen) [via]:
Laat ons hopen dat iemand binnen het bedrijf als ‘vrijwilliger’ werd aangeduid om een logo te maken. Iemand tot wiens normale takenpakket het ontwerpen van logo’s eigenlijk niet behoort, maar die wel ‘goed is met de computer’, en daardoor met al die ‘kleinigheden’ wordt opgezadeld.
Nee maar. Let op de subtiele plaatsing van de ‘the‘, en dan ‘Gent’ dat verticaal gealligneerd werd met de L van ‘Loop‘ En die lussen van de twee organisch in elkaar vloeiende o’s die volledig breken met de rechte letters van de rest van het logo. Voorwaar, een pareltje.
En dan die naam! Gent The Loop. We mogen waarschijnlijk van geluk spreken dat het niet Ghent The Loop is geworden, want zo had het vanzelfsprekend een nog veel grotere internationale weerklank gekregen. En ja, ik weet het wel, The Loop verwijst naar Adolphe Pégoud […] de eerste piloot die succesvol een looping met zijn vliegtuig, een ‘Blériot’, heeft uitgevoerd
. Maar hadden ze nu echt geen Nederlandstalige term kunnen verzinnen?
Er zal duchtig over nagedacht zijn. Spreek het zelf maar een keer of vijf na elkaar uit. Gent The Loop. Gent The Loop. Gent The Loop. Gent The Loop. Gent The Loop. Gentteloep. Groentensoep.
Andere hypothese : een ontwerper maakt een aantal goede logovoorstellen die een na een afgekeurd worden, waarna (vul naar believen soort familielid in) van een lid van het directiecomité of de raad van bestuur zich aan het werk zet om een treffend logo te maken.
Dat logo wordt natuurlijk met oh’s en ah’s ontvangen en uitgekozen, maar dan wel nadat het nog wat verder vereenvoudigd werd.
Wegens Apple’s “1, Infinity Loop” blijft dat woord bij mij altijd een lemniscaat oproepen.
Hilarisch om te lezen. Op het eerste zicht ziet het er goed en fris uit. Maar inderdaad, er schort vanalles aan.
En een engelstalige naam voor een nieuw stadsdeel vind ik ook maar niets.