strips 2006 Q1

Laat ik het mijzelf wat moeilijk maken, moet ik gedacht hebben. Er is geen beginnen aan, en al zeker niet als ik naar mijn collectie durf te kijken, dus neem ik maar –net zoals eerder voor de cds– de recente aankopen/publicaties.

Strips. Een oud en lang liefdesverhaal, dat er bij mij op een of andere onverklaarbare reden met de paplepel is ingegeven. Jommeke, Suske en Wiske (destijd nog zeer instructief en doordacht), Piet Pienter en Bert Bibber, en nadien ben ik daar verder in doorgegleden. Een korte manga-periode, maar ik vond dat er genoeg Europese strips waren (zeker met Manara tijdens de adolescentie), om daar mijn aandacht aan te wijden.

Ganse reeksen heb ik in mijn bezit gehad, en even zozeer heb ik ganse reeksen verkocht. Zeer tot mijn spijt. Als ik iets heb geleerd, dan is het wel (bijna) nooit iets te verkopen. Gelukkig heb ik nog steeds een paar van de uiterst gelimiteerde oplagen van De Negende Kunst (Nederkouter) in mijn bezit: 1 album per bladzijde werd daarvan verkocht, en je kreeg er meteen een originele plaat bij. Nuja, krijgen: die albums waren allesbehalve goedkoop. Bijna had ik een origineel van Sambre in mijn bezit, maar dat is op de valreep afgeblazen.

Edoch. Laat ons beginnen.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

1. Lincoln / Olivier Jouvray (scenario) en Jérôme Jouvray (tekeningen) / 2002- / ****
   De anti-held. Lincoln heeft iets tegen de hele wereld. Op een dag ontmoet hij iemand die zich uitgeeft voor God, en vastbesloten is hem door zichzelf op het rechte pad te laten brengen. Kwinkslagen naar de bijbel liggen voor de hand, maar deze strip is allesbehalve religieus. Lincoln wordt een held tegen wil en dank, al laat hij in het meest recente album van de reeks ook een meer duistere kant van zichzelf zien. Het vierde deel is onlangs verschenen.
2. Paul Moves Out / Michel Rabagliati / 2005 / ****
   Michel Rabagliati is een Canadees; zijn verhalen over Paul heten sterk autobiografisch beïnvloed te zijn. Paul Moves Out, het vervolg op Paul Has a Summer Job (dat ik me zeker ook ga aanschaffen), is een archetypisch coming-of-age verhaal (Bildungsroman), op meesterlijke wijze gebracht. Verwacht geen belerende of Footloose toestanden, maar een rechttoe-rechtaan verhaal waarin velen zich zullen herkennen.
3. Ingmar / Hervé Bourhis (scenario) en Rudy Spiessert (tekeningen) / 2006 / ****
   Nog zo’n anti-held. Ingmar is de zwakste der Vikingen, maar niettemin tracht hij zijn troonsopvolging veilig te stellen tegenover zijn broer, een Viking ‘pur sang’. Wanneer hij zijn volk weet mee te sleuren op een plundertocht tegen-wil-en-dank (tot razernij van zijn broer, die het zaakje –terecht– niet helemaal betrouwt), valt hij overboord ergens in of vlakbij de poolcirkel. Deze reeks belooft van hetzelfde kaliber als Lincoln te worden, en ik kijk reikhalzend uit naar het vervolg.

Hm. Ik heb nog twee plaatsen, maar nog veel meer albums die ik wil bespreken. Ik denk dat ik al weet wat ik naar Q2 zal overdragen, maar dan heb ik er nog steeds 3-4-5 op overschot. Soit. Snoeien dus.

4. Kabbale / Grégory Charlet / 2003- / ***
   Kabbale is een tamelijk brute reeks. Gaël heeft het moeilijk met de ontwikkelingen in de huidige maatschappij, die hem verschrikkelijk gewelddadig overkomt. Desondanks slaagt hij er niet in het geweld uit de weg te gaan, en op de koop toe is er de liefde die hij voelt voor Carole, maar die hij maar niet kan verwoorden. In het pas verschenen derde deel neemt het verhaal een nogal apocalyptische wending. Kabale is misschien geen vanzelfsprekende reeks, maar is enorm meeslepend.
5. Le désespoir du singe / Jean-Philippe Peyraud (scenario) en Alfred (tekeningen) / 2006 / ***
   Le désespoir du singe is in het Nederlands Apenverdriet of Slangenden. Tu vois cet arbre, Josef? On le surnomme ‘le désespoir du singe’ car il ne laisse aucune prise à l’escalade. Notre liaison est comme cet arbre. Elle ne peut se laisser envahir par les sentiments. De stijl van het verhaal en de tekeningen houden het midden tussen Yann (Les Innommables) en Yslaire (Sambre). Donker romantisch, met antagonisten die niet zouden misstaan in een tekenfilm van Raoul Servais.

Gekanteld (ik kan het deze keer niet laten):

• Trop de bonheur / Jean-David Morvan (scenario) en Steven Lejeune (tekeningen) / 2006 / 0
  Puh-lease. Ik ben een groot fan van Morvan, maar dit is echt beneden alle peil. Aliens, dwaze suggesties van sex, en ander ongeïnspireerd materiaal. Laten liggen. Of verbranden. U kiest maar.

En, wat denkt u? Nuttig? Smaakt naar meer? Of steek ik mijn energie beter elders in?