Het is soms moeilijk om uzelf verstaanbaar te maken (anderen kunnen precies beter tussen de regels lezen).
Laat het hier dan maar zwart op wit geschreven staan: ik help graag mensen. Wie met een probleem zit en denkt dat ik hem (m/v) kan helpen, heeft maar hetzij een commentaar achter te laten, hetzij een e-mail te sturen. (Het kan soms even duren voor ik antwoord —mea culpa zonder meer.)
Mensen die om hulp vragen zijn geen bloedzuigers.
De bloedzuigers, waarvan sprake in de vorige post, zijn bijna het soort volk dat Pietel beschrijft. Het is de persoon die uw foto steelt om hem duur te verkopen als onderdeel van een website (zonder vermelding vanzelfsprekend). Het is de man die uw tractaat plagieert en het omgekeerde beweert. Het is het bedrijf dat het uwe opslokt, leegzuigt en vervolgens weer uitspuwt. Het is de wet van de jungle, niet van de fair play.
Bloedzuigers tracht ik te vermijden. Ik hoef hun geslijm niet, en nog veel minder hun geld. Al word ik ondertussen stilaan te oud om mij daar nog druk om te maken. What goes around comes around, ofte: ik geloof sterk in karma.
Het is een beetje combinatie van eens, geld en ditto. Uitleggen is nooit mijn fort geweest.
Die laatste twee regels bij mij zijn wat ik onder Karma versta.
Ik geloof niet in dat soort karma van slechteriken krijgen meestal niét wat ze verdienen.
En dan kan je jezelf voorhouden dat ze dan wel met een schuldgevoel zitten, van zij zullen er moeten mee blijven leven”, maar nee hoor: dat soort mensen leeft veelal ongehinderd door scrupules.
Maar goed, ik maak mezelf wijs dat *ik* er niet al te veel meer mee inzit. Want dàt heb je wel in de hand natuurlijk: hoeveel je jezelf opvreet in al die dingen.