met uw hoofd in een bankschroef

Nog even over dat Adoptierecht voor homo’s, waarover ik het zaterdag al (heel) kort had.

Gaby Stroecken vindt dat er slechts één (1) persoon een band met de baby kan hebben, en dat is de biologische moeder. Nu ben ik zelf geen biologische moeder –bij een laatste check-up bleek ik zelfs geen vrouw te zijn– dus kan ik mij op geen enkele manier uitspreken over de door Stroecken hier aangehaalde band. Wat meer is, mevr. Stroecken kan dat ook niet, want wat blijkt tijdens het interview? Mevrouw Stroecken is haar ganse leven reeds kinderloos gebleven. We kunnen haar alvast niet verwijten een ervaringsdeskundige te zijn. (En aan deze uitspraak is geen enkel oordeel over haar kinderloosheid verbonden.)

De man, zo schemerde tussen de regels door, is voor Stroecken niet meer dan een spermadonor. Een zaadlozer, die in haar denkwereld vermoedelijk na de geslachtsdaad wordt verorberd, om plaats te maken voor de moeder en haar kind, als epicentrum van de maatschappij.

Want lesbische koppels kunnen best wel kinderen krijgen in haar visie. Op voorwaarde tenminste dat een van beide vrouwen op een of andere manier wordt bezwangerd (hoe klinischer, hoe beter), en haar zwangerschap kan uitdragen. Die lesbisch-biologsiche moeder moet dan het voogdijschap van het kind krijgen, met de tweede moeder als appendix.

Homokoppels, kunnen helemaal niet voor een kind zorgen, vindt Stroecken. Mannen kunnen geen band hebben met hun kind, adoptie is dus des duivels. In een normaal zal het ook maar beter de vader zijn die komt te sterven, zodat de vrouw de zorg en opvoeding van haar kinderen kan verder zetten.

Naïef kun je zo’n instelling bezwaarlijk noemen.