communicatie

De mens is niet langer bedacht op communicatie. Ik had waarschijnlijk net mijn tram gemist (Brabantdam, halte Koestraat) gisteren, toen ik rond 22u12 van Uitgelezen terugkwam. De volgende tram was pas voorzien om 22u27, maar die korte wachttijd leek mij te verkiezen boven een kille voettocht huiswaarts. Bovendien had ik een boek uit te lezen (Je verdiende loon, Anne Holt).

De wat oudere man die ondertussen ook bij de halte was opgedaagd, zag samen met mij het uur langzaam voorbij 22u27 kruipen. De daaropvolgende tram was pas aangekondigd om 22u42. Om 22u36 verwittigde een toevallig voorbijrijdende patrouillewagen ons van een brand in de Sint-Niklaasstraat, waardoor het openbaar vervoer een meer dan aanzienlijke vertraging had opgelopen. Alternatief vervoer werd ten zeerste aangeraden.

Tijdens de tocht huiswaarts, ben ik bij een drietal haltes gestopt, om de wachtenden de situatie voor te leggen. De meesten keken mij aan alsof ik op mijn eentje een bak bier had geledigd, één iemand vroeg mij of ik geen betere grap te vertellen had. Boze ogen keken mij aan. Niemand leek me te geloven.

Een dik kwartier later was ik thuis, en nog eens een half uur later –ik had net mijn boek beëindigd– hoorde ik alsnog een tram door de straat denderen.