Judith probeerde mij al een paar dagen te bereiken. Eerst wilde ze mij spreken over de e-mails, maar toen het stil bleef rond het hele verhaal, wilde ze mij gewoon horen.
“Eindelijk,” verzuchtte ze, toen ze mij te pakken kreeg.
“Het gaat goed met de film. We staan voor op het schema, al zullen we die tijd nodig hebben, want de moeilijkste opnames komen er nog aan.”
Nico had ze al een tijdje niet meer gehoord. Op een dag was hij weggegaan, vertelde ze, en ze had er gaan traan om gelaten. Ze had daarvoor al gehoord dat hij iets met Laura had, maar had het er nooit met hem over gehad. Het ging toen al een tijdje niet goed meer. En na dat miskraam was de relatie voor haar al helemaal voorbij.
Ze had er eerst niet echt mee ingezeten dat haar maandstonden waren uitgebleven. Het was niet de eerste keer dat ze over tijd was, ze had een heel onregelmatige cyclus, maar nu ging ze de tweede maand in zonder bloeding. De zwangerschapstest, waarvoor ze speciaal haar alarm op vier uur had gezet, was negatief gebleken, maar helemaal gerust was ze niet. Nico wilde ze er niet over aanspreken, toch niet voor ze zekerheid had, en dus was ze alleen naar de gynaecoloog getrokken. De dag erop hád ze zekerheid.
Geheel tegen haar verwachting in, was Nico opgezet met de zwangerschap. Een beetje té, misschien, maar dat zou wel verminderen eenmaal het nieuwe eraf was.