Een mens kan niet genoeg kookboeken hebben, was een tijdje mijn overtuiging. Al was het maar om in te kunnen grasduinen en zo inspiratie op te doen. Eigenlijk ben ik nog steeds van dezelfde strekking, al ik ben ik nu geneigd om die uitspraak lichtjes aan te passen naar: “een mens kan niet genoeg goede kookboeken hebben”. Mijn keukenboekenkast is mij daarvoor dankbaar.
Momenteel is één van die goede kookboeken makkelijk verkrijgbaar. Het is een vervolg op een al eerder uitgebracht ‘goed kookboek’™, Moro van Sam & Sam Clark, en is getiteld Casa Moro.
Ik zou overdrijven indien ik beweer dat ik alle recepten uit Moro heb klaargemaakt. Maar, eventueel met uitzondering van The French Laundry Cookbook, is dit waarschijnlijk het meest geconsulteerde kookboek uit mijn collectie. Of het nu gaat om Pollo al ajillo (kip met look), Lomo con leche (varkensvlees in melk gestoofd met laurierblad en kaneel), Romesco de peix (visstoofpot met paprika, amandelen en saffraan), Croquetas de bacalao (stokviskroketten) of Sopa de ajo (jawel: knoflooksoep), ik vind er (bijna) altijd mijn goesting in terug.
Casa Moro ziet er zeker even veelbelovend uit. Als ik er snel even doorblader vind ik er al meteen een recept voor Merguez in terug (from scratch), Rabo de toro con rioja (ossenstaart met rioja en chorizo), Kwartels gevuld met couscous, rozijnen en amandelen, en Roerei met garnalen en asperges. Dat laatste heb ik in ’97 of ’98 in Jerez gegeten, toen ik daar zat om er de Volvo Masters on-line te verslaan. Het recept klinkt simpel, is ook eenvoudig om te maken, en heerlijk om te eten. Het hoéft niet moeilijk te zijn.
Kortom, spoed u naar uw boekhandel van keuze, eis uw exemplaar van Casa Moro op, en laat het u smaken.
(Met dank aan Michel overigens, die er mij ongewild aan herinnerde dat ik het mij nog moest aanschaffen, toen ik hem gisteren met het voorlaatste (uitgestalde) exemplaar in de fnac betrapte.)