De eerste keer is het gelukt, maar de daaropvolgende keren niet meer. Tessa ‘staat met de nacht’, en dan probeer ik altijd Henri bij mij ‘in het grote bed’ te laten slapen.
Hij krijgt een half uurtje om in slaap te geraken, maar anders moet hij onverbiddelijk naar boven –al zeg ik hem natuurlijk niet dat hij maar een half uurtje heeft, anders raakt hij nooit in slaap.
Helaas. Ondertussen ligt hij boven, in zijn eigen bedje (maar wel onder mama’s donsdeken), en ik twijfel er niet aan, of binnen de tien minuten ligt hij te snurken.
Als het nog eens tijdens een weekend is, zo heb ik hem nu beloofd, mag hij sowieso bij mij blijven liggen, maakt niet uit hoe lang hij erover doet om in slaap te raken. Maar tijdens de week heeft hij zijn rust nodig. (En ik mijn TV / computer / boeken / muziek.)