de wereld zit verkeerd in mekaar, meneer. indeed. de keren dat ik al niet gedacht heb om gewoon te stoppen en alle tijd in het (familie)leven te steken (onthaasting was de modeterm geloof ik).
dit was overigens een van de redenen waarom ik niet langer zelfstandig ben. dat lijkt raar, want als zelfstandige zat ik voortdurend thuis. zo leek het toch, want als zelfstandige kan je evengoed niet (nooit) thuis zijn. thuis was een fysieke ruimte in ons huis waar ik zowat 85% van mijn tijd doorbracht (wakker of slapend of iets daartussenin. vaak iets daartussenin).
toegegeven, nu sta ik op om 5u30, ben ik weg om 6u (zonder ontbijt) om rond 7 uur op het werk toe te komen. maar ’s avonds vertrek ik rond 16u, en ben ik ts 17u en 18u thuis. echt thuis. eenmaal uit die wagen gestapt ligt het werk (letterlijk) in brussel, en daar blijft het. er gaan nu ganse dagen voorbij zonder dat ik de computer thuis aanzet. want ik wil geen seconde meer missen van mijn ons zoontje.