Vorig jaar heb ik kerstnacht samen met Henri thuis doorgebracht. Henri was toen ziek, en alles was begonnen met een hoestje. Datzelfde hoestje dat hij ook dit jaar weer heeft.
En ook dit jaar kijkt hij er alweer vreselijk naar uit. “En mag ik dan de briefjes trekken, hé mama?” Om te weten in welke volgorde de cadeautjes worden afgegeven, worden briefje uit een bokaal getrokken door een ‘onschuldige kinderhand’. Of Henri echt nog zo onschuldig is, is een andere zaak. Het is immers elk jaar weer opvallend dat de briefjestrekker ook het snelste zijn cadeaus krijgt.
Och, hij heeft nog een week om zich te herpakken.