De winkel in Gent zou niet zo groot zijn, las ik ergens op het internet. Roeselare is goed, maar Sint-Niklaas is het beste, vond ik verder. Dus toog ik vanochtend, ondanks mijn verder verschrikkelijke drukke dag, naar Sint-Niklaas. (In alle eerlijkheid moest ik toch gewoon in die buurt zijn, en wat is ocharme een half uurtje extra op een dag?)
De hoofdzetel van Key Music bevindt zich in één van de kronkelig-dunne eenrichtingsstraatjes van Sint-Niklaas, waar het op zaterdag niet echt makkelijk parkeren is, vermoed ik. Gelukkig is de parking van de (lelijke) Grote Markt niet echt veraf, maar nog gelukkiger voor mij was het een gewone weekdag en was er zelfs plaats vlak voor de winkel. Ik heb niet echt het vermoeden dat Key Music kleiner is dan Piens, maar de grote ‘rock’-afdeling ligt zo mogelijk nog beter verborgen. (Al moet ge maar gewoon tot helemaal vanachter in de winkel zien door te dringen.)
Er zijn minder akoestische gitaren te bewonderen, maar veel meer elektrische, van de goedkope klonen (ik ben vergeten welk merk), tot de dure Amerikaanse modellen van Gibson en Fender. Ik heb er de dingen gezien die ik wou zien, van versterkers (Fender, Blackstar, en de full tube versie van mijn VOX) tot gitaren (Fender én Ibanez). En PRS. En Gibson (dat is een klein ding, zo’n solid body Les Paul).
Het personeel was minstens even aangenaam als in die andere winkel, en een zeer vriendelijke meneer legde mij geduldig uit dat die Ibanez S en SV series echt wel bijna alleen maar voor metal goed zijn, en dat de Fenders veel inzetbaarder zijn. “Hier, pakt dat maar eens vast”, duwde hij een Fender Custom Strat van een (hele) dikke tweeduizend euro in mijn pollen.
Ga je gitaar leren?