Voila, dat hebben we ook al eens meegemaakt. Vanavond (met bonkende kop en een keel van schuurpapier) heb ik voor de eerste keer opgetreden en (plein) public. Naar jaarlijkse gewoonte luistert V.E.M. de nieuwjaarsreceptie van de BAS-sector in het UZ op. Ik was eventjes een beetje nerveus, maar de groep is groot genoeg om u in te kunnen wegsteken als het moet, en bovendien komen de mensen naar zo’n receptie om sociaal te wezen en niet om naar de bandleden van een orkest te turen. Net zo ontspannend als op een vrijdagse repetitie dus –en hetzelfde repertoire.
Ziet de zoon ginder rechts zitten (we zitten in hetzelfde orkest, jawel –en hij speelt ‘iets’ beter dan zijn vader, maar zeg hem dat vooral niet), ik zat in het midden, ge ziet nog net een stukske van mijn kop. (Tessa heeft de foto gemaakt.)
Zo wijs.