Ik verplicht mijzelf morgen genezen te zijn. Om allerlei redenen: omdat ik dringend mijn (mail-)achterstand moet inhalen (die zelfs naar mijn maatstaven hallucinant-beschaamtelijke afmetingen begint aan te nemen), maar vooral ook omdat ik vrees dat Henri mijn beest heeft overgenomen, en ik voor hem paraat moet zijn. Hij is de voorbije dagen een verschrikkelijk grote hulp geweest (zeker met Tessa die in Amerika zit). “Nu begrijp ik wat jullie allemaal voor mij doen, en waarom jullie nog zoveel werk hebben als ik gaan slapen ben.” Is ’t geen schatje?
Een gedachte over “Downtime (encore)”
Reacties zijn gesloten.
ja ’t is een schatje, een reuzenschat, een engel, een bijouke, … moet ik nog verder gaan 😉