Goedgekeurd

Het blijft altijd spannend, vind ik, zo’n autokeuring. Vooral als uw wagen al een dagje ouder wordt (hij is van eind 2002, onze Y). Boorddocumenten van het voertuig: check; warme motor: check; motordeksel losmaken: check; alle gordels inklikken: check… euh wacht. Ik krijg verdomme de twee gordels links achteraan niet vast. Even overweeg ik om ze gewoon los in het kliksysteem te steken, maar mijn geluk kennende, worden ze net dan uitvoerig getest. Nadenken, niet panikeren. Eens proberen de twee paren te wisselen, en hopsa: vastgeklikt. Blijkbaar zijn die dingen specifiek zender-ontvangersgewijs gepaard –wat daar het nut van is, beats me, maar er zal wel een logica achter zitten?

De vorige keuring was twee jaar geleden; om problemen te vermijden heb ik hem dit jaar aan een grondig onderhoud onderworpen. De wagen moest toch binnen, gezien om één of andere reden de achterruit gewoon had los gelaten. En dan bedoel ik wel degelijk los: de ruit hing enkel nog met de motor van de ruitenwisser vast aan de wagen. Telkens we een deur of de koffer zelf sloten, scheidde de ruit zich –door de tegendruk– een centimeter of vijf van de carrosserie. En ik heb meteen een kapotte wieldop laten vervangen ook. Dat valt niet echt mee, al die kosten. Maar bon, hij is goedgekeurd tot volgend jaar. Juij!