De North Cascades, waar Henri zo graag langs wou, waren eigenlijk een beetje een ontgoocheling. Let wel, het was een overweldigende natuur –we werden echt serieus verwend op dat vlak tijdens onze trip– maar er waren maar weinig trails te volgen deze keer. En het Visitor Center verkeerde nog in winterslaap (m.a.w. het was gesloten), dus ook daar vielen geen tips te rapen (en al evenmin een Junior Ranger badge).
100 mijl bergkronkels bracht ons door Okanogan National Forest, Lake Chelan National Recreation Area, Ross Lake National Recreation Area, North Cascades National Park en Mt Baker National Forest. Allemaal zonder echt vreselijk veel te stoppen, want (1) we moesten naar Canada en (2) alles was afgesloten.
Ook wat cascades betreft was er weinig te zien; langs de weg waren er veelal dunne stroompjes (veel water bevond zich nog in sneeuwvorm), en dit (foto hierboven) was van het wildere type.
Al veel tegengekomen, maar nog nooit een foto van gemaakt: het mos dat op de bomen groeit. Er zijn vreselijk veel verschillende soorten, ik ga er eens wat meer fotograferen. Dit is een licht, halfvastzittend soort, een beetje bleek en droog, maar er is ook van dat donkergroen en vochtig gedoe dat stevig op de boom vastzit. Jaja, fascinerend, ik hoor u wel.
En ziet, we passeerden een Tessa Lane, waar we niet voorbij konden zonder een foto te nemen. Opgelet: private drive, no trespassing.