Niet alleen op dit weblogje hangen twee affiches uit, maar ik zou ze ook graag tegen mijn venster geplakt hebben. Van de sympathieke juffrouw die op nummer 8 van de sp.a-kieslijst prijkt, heb ik al een affiche gekregen, maar ik zou er graag ook nog ergens een van Groen! op kop tikken.
Iemand een idee waar of hoe ik daar kan aangeraken? (Of als er iemand een op overschot heeft, mag die altijd in mijn bus gedeponeerd worden –nr 145.)
Het stadsbestuur gaat op een hele conservatieve manier om met mobiliteit. ‘Meer parkeerplaats rond het station zodat mensen hun auto kwijtkunnen en de trein nemen’, is de filosofie. Wij opteren voor een moderne visie, zoals in Berlijn, waarbij al het openbaar vervoer gecentraliseerd wordt rond het station. Het is niet de bedoeling het gebruik van auto’s te promoten en zo nog meer fijn stof de lucht in te jagen. Dat de SP.A dat argument zomaar wegwuift, vind ik echt vreemd. In Gent, een zwarte zone, sterven per jaar 300 mensen vervroegd door dat fijn stof. Een nieuwe weg dwars door de stationsbuurt trekken, dat is echt geen goed idee.
Vera Dua in DS (13/09/2006: Interview. Vera Dua: ‘Veel goesting in Gentse sjerp’ –abonnement vereist; PDFje)
Lien Braeckevelt, die ook meespeelt in Het Project, komt op in Gent voor de Sp.a, op de achtste plaats. Ze is een enthousiast en gedreven persoon, met een interessante visie op onze stad en een wijk-gedreven deelprogramma (een beetje zoals Groen! dus).
Vandaag lanceert ze haar campagnefilmpjes, die ongetwijfeld binnen de kortste keren de ronde van het internet gaan doen: kleedjes, restaurant en orgasme. Mijn favoriet is deze:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1DLJlkxZAQg]
In de aanloop naar de verkiezingsstrijd, is de Sp.a reeds begonnen aan een partijtje paniekvoetbal (verdere voetbalmetaforen zal u van mij niet moeten verwachten). Dermate onzeker zijn ze van zichzelf –of dermate overtuigd van hun verlies– dat ze nu reeds de schuld op de andere partijen beginnen te steken.
Hoewel de Sp.a-voorzitter zijn mond vol heeft van democratisch bestuur, blijkt die democratie vooral op te gaan voor de Grote Partijen: De vraag is wat het belangrijkste is: dat de groenen 1 procent meer halen, of dat de democratische partijen in hun globaliteit vooruitgaan.
Een niet onbelangrijk citaat, waarin Vande Lanotte niet alleen te kennen geeft dat Groen! voor de Sp.a niet (meer) tot de democratische partijen wordt gerekend, maar waarin hij met éénzelfde trek de partij aanspoort plaats te ruimen. Er is geen plaats voor Groen! in de politiek, zo beweert de Sp.a-voorzitter.
Het laatste beetje twijfel aan de democratische filosofie van Groen! wordt een paar lijnen verder onderuit gehaald: Vande Lanotte suggereert dat de partij daarmee de objectieve bondgenoot van het VB is geworden.
Mooi is dat.
Vande Lanotte heeft het hierbij niet alleen over de rol van Groen! in Antwerpen, ook in Gent zijn de groenen er teveel aan:
Ook over de groene opstelling in Gent spuit Vande Lanotte niet mis te verstane kritiek. Vooral de weigering om mee te stappen in het verhaal over de vernieuwing van de stationsbuurt valt hem moeilijk. Hij meent dat de groenen zich “soms fundamentalistisch” opstellen. “Wij vinden dat daar iets moet gebeuren, met de bedoeling automobilisten op de trein te krijgen. Enkele huizen in de buurt krijgen meer last van fijn stof, maar in heel Vlaanderen wordt het beter. En dus zegt Groen! nee, en niet om redenen van mobiliteit. Dat is het Nimby-syndroom (Not in my backyard, FL/LVI) in het kwadraat.”
Laat het mij u duidelijk stellen, meneer Vande Lanotte: haal uw handen af van Gent, voor u met uw gefilibuster ook in onze stad het pad voor het VB effent. U heb alle voeling met onze stad verloren. Zoals ik eerder al schreef gaat het absoluut niet over het ‘fijn stof’ in de achtertuin, maar over de leefbaarheid en eigenheid van onze stad, en die gaat u niet om zeep helpen voor uw ambities.
Nee, de Sp.a is niet goed bezig. Nog voor ze de verkiezingen goed en wel verloren hebben (want daar stevent u met die mentaliteit recht op af; pas op of straks komen de tsjeeven weer aan de macht in Gent), steken ze reeds de schuld van hun verlies op anderen. En weet u wat? Wij zijn dat beu. Men moet geen tsjeef zijn om een mea culpa op de borst te kloppen. Begin er maar al aan.
(Het PDF-je)
Mijn absolute prioriteit
, zo laat Termont optekenen in De Morgen, is het wegwerken van de dualiteit in de stad.
Helaas is de rest van zijn betoog een schoolvoorbeeld van de heikneuterigheid en het gebrek aan visie waaronder het huidige stadsbestuur nog steeds gebukt gaat. En met bloedend hart moet ik dan toegeven dat het er –met Termont aan het hoofd– niet naar uitziet dat het snel zou verbeteren.
Een van mijn stokpaardjes is het totaal ontbreken van architecturale visie bij het stadsbestuur –minder scrupuleuze mensen zouden op den duur durven beweren dat het bestuur zich laat leiden door de aannemers, maar daar zult u mij niet op betrappen. Maar ook u kan toch niet anders dan in lachen (of is het huilen) uit te barsten bij het lezen van dit statement:
Voor de binnenstad droom ik van een stevig architecturaal statement. Over de site aan de garage Mahy moet over twee eeuwen nog gepraat worden. Mijn generatie moet ook een nieuwe toren in het centrum neerzetten. Van een Gentse architect. Die Toyo Ito van Anciaux, met alle respect, maar laat die zijn werk elders doen.
Een door populisme ingegeven bewering, die verdacht veel neigt naar een ‘eigen volk eerst’ bezorgdheid. Wie maalt erom of die toren wordt ontworpen door een Gentse architect? Het Volk, waar u zoveel om beweert te geven, meneer Termont, had zich al duidelijk uitgesproken vóór Toyo Ito, tijdens de architectuurwedstrijd voor het Forum. Datzelfde Volk, werd toen reeds door het stadsbestuur genegeerd.
Over de site van het Wintercircus moet over twee eeuwen nog worden gepraat, maar dan bij voorkeur in positieve zin, en niet omdat het bestuur haar eigen poulains en de aannemers opnieuw vrij spel heeft gegeven om een gedrocht neer te planten zoals bij de invulling van het Wilsonplein (om maar één voorbeeld te geven).
Maak eens een stevig architecturaal statement
, meneer Termont. Doe het voor één keer eens goed. Wie eeuwen wil meegaan moet verder kijken dan zijn neus lang is. Al beweert u in eenzelfde adem:
Toch moeten we absoluut vermijden dat de leefbaarheid van de stad wordt aangetast door de megalomanie van de politiek. Gent is New York niet, maar mag ook niet het kabouterdorp van Groen! worden.
En daarmee doelt u specifiek op het Project Gent Sint-Pietersstation. Over megalomanie en volksverlakkerij gesproken. Het stadsbestuur heeft zich laten meeslepen in de ambitie van de projectonwikkelaars om de stationsbuurt om te bouwen naar het model van Brussel Noord. Hoge ongeïnspireerde glazen vlakken waarin niemand wil wonen, en die zorgen voor een onveilige leegstand ’s nachts. Ongezonde kantoorbuurten in wat eigenlijk tot het centrale stadsgedeelte behoort worden op die manier gedoemd tot verdere leegstand, want niemand die daar nog wil wonen. Terwijl Flanders Expo vlakbij is, perfect toegankelijk met het openbaar vervoer (trein en dan tram), en dus ideaal is voor de economisch gunstige kantoorplannen die het stadsbestuur met ons vermeent voor te hebben.
Met de projecten voor het Sint-Pietersstation, Flanders Expo en het nieuw voetbalstadion creëren we duizenden arbeidsplaatsen. Ik wil dat die projecten leefbaar én rendabel zijn. De torens aan het Sint-Pietersstation mogen de omwonenden geen 24 uur per dag schaduw bezorgen. Maar zij kantten zich ook tegen een nieuwe afrit. Het is zeer egoïstisch dat zij geen fijn stof in hun achtertuin willen. Oké, het fijn stof zal op die plaats verhogen, maar als het aantal treinreizigers verdubbelt, komt er minder fijn stof in héél Vlaanderen.
Leefbaarheid, meneer Termont, is meer dan de bestrijding van fijn stof. Leefbaarheid is niet ingrijpen in de fundamentele structuur van een buurt, en al zeker niet als er valabele alternatieven voorhanden zijn. Deze stad, onze stad, meneer Termont, is geen kantoorstad. Onze stad, Gent, is een bewonersstad, waar mensen graag wonen en léven. Er is geen model voor Gent, want Gent bekleedt een unieke positie in Vlaanderen (en dat is geen slogan). Dat maakt het misschien wat moeilijker om daar een goede visie voor op te zetten, en verleidelijk om Brussel of –godbetert– Antwerpen als voorbeeld te nemen. Maar daar geven wij Gentenaars toch niet aan toe? Nie pleuje is het devies waar elke Gentenaar trots op is.
Pak de moeilijke weg, meneer Termont, want met bovenstaande uitspraken zal u niet op mijn (voorkeur)stem moeten rekenen.
(Kijk, een PDF-je.)
Allez dan. Hoewel het bij de meeste politieke partijen duidelijk is dat de milde propaganda voor Gent een politiek kantje heeft —vanhartegent.be is duidelijk afkomstig van de sp.a; gebetendoorgent.be is onmiskenbaar van de VLD/Vivant– zijn andere daar duidelijk minder open in.
Leefbaargent.org bijvoorbeeld, een op het eerste gezicht politiek onafhankelijk forum, blijkt geregistreerd door Kristina Colen, voorzitter van het VB, afdeling Gent.
Wreed grappig wordt het dan, wanneer Dirk Van Haudenhuyse (10e plaats op de VB lijst), zichzelf volmondig akkoord verklaart met de regels van het forum. Maar ronduit hilarisch wordt het pas, wanneer Tanguy Veys bij de admin komt klagen dat zijn posting en poll […] zonder boe of bah werd verwijderd
.
Veel aandacht krijgen ze weliswaar niet, ondanks het feit dat ze –zonder politieke vermelding– wekelijks perberichten over hun forum rondsturen. Och, laat het hen maar bij een gezellig onderonsje houden.