Vanmiddag werd het eerste deel van drie receptenboekjes van patisserie Bloch voorgesteld. Ik was erbij voor Gentblogt, en de rest leest u aldaar: De recepten van Bloch!
(Na drie jaar heb ik eindelijk nog eens mayetten gegeten! En nu kan ik ze zelf maken ook!)
Op 28 maart sloot Patisserie Bloch finaal de deuren. Een tijdje geleden werd een ereblog voor de laatste dagen uit de grond gestampt (het Bloch-blog), maar ondertussen pakt Gent Cultuurstad /Erfgoedcel Gent onder impuls van Gudrun de Geyter uit met patisseriebloch.be. Daar vindt u onder andere een complete inventaris van broden, patisserie, en de bakkers zelf. De site is nog in opbouw.
Niet alleen is het de bedoeling dat de broden en zoetigheden worden opgelijst en afgebeeld, er zouden ook overal recepten bij worden geplaatst (al moeten die eerst nog worden uitgeschreven). Voorlopig staan er nog maar drie, maar u kan zich nu reeds naar de keuken reppen om er Witte Provence 1050gr, drie verschillende soorten Bara Brith, en Bananuts (recept voor 28 hartjes) te maken.
Het is nog even wachten dus op de Gentse confituurbol, de mastellen, de Mayette (waar een verkeerde foto bij staat), het Zondagsbrood, de Pizza artisjok zonder vlees, en andere heerlijkheden die zeer zullen worden gemist. Maar ze komen eraan!
Chelsea buns, zo vertelt Linda Collister in haar boek Bijzonder Brood (mijn broodbijbel!), werden gemaakt van het midden van de achttiende eeuw tot 1839 in het Londense Chelsea Bun House (in de Pimlico wijk). Naar verluidt waren ze zo lekker dat zelfs koning George III voor de zoetigheden in de rij stond.
Ze zijn helemaal niet moeilijk te maken. Reken ongeveer twee uur voor de rijstijd –ik liet het deeg de ganse nacht rijzen, zodat ik de broodjes voor het ontbijt kon klaar hebben. Jawel, dat betekent vroeg opstaan op zondagochtend.
Benodigdheden
Voor het deeg
Voor de vulling
Voor de glans
Zo gemaakt
Stap 1: het deeg
Meng de bloem met het zout en de suiker. Verkruimel de gist in de handwarme melk (koelkastmelk 30 seconden op 900 W in de microgolf). Voeg de boter samen met het losgeklopte ei en het melkmengsel bij de bloem. Meng alles samen tot een deeg.
Kneed het deeg gedurende een tiental minuten. Doe dit met de hand: ge krijgt er zachtere handen van, en er is geen betere manier dan om te voelen of uw deeg vochtig/droog en uiteindelijk elastisch genoeg is.
Doe het terug in de kom, doe er een vochtige handdoek (of als het echt moet: vershoudfolie) over, en laat het in ongeveer anderhalf uur op een warme plaats rijzen tot het in volume verdubbeld is. Zoals vermeld, kunt ge het ook een ganse nacht op een koelere plaats tot het gewenste volume laten rijzen.
Stap 2: de vulling
Haal het deeg uit de kom (duh), en sla het neer op uw werkvlak. Rol het uit tot een rechthoek van 70 op 20 cm (nee, ik heb geen meetlat gebruikt). Bestrijk het deeg met de gesmolten boter, en bestrooi het dan met de suiker en de rozijnen. Strooi er desgewenst wat kaneel over.
Rol het deeg op langs de lange kant, en snij het in bijvoorbeeld vijftien stukken. Schik die stukken op uw (ingevet) bakblik, en laat het in een afgesloten plastic zak in ongeveer een half uur tot zowat het dubbele rijzen.
De broodjes moeten in een bakblik/braadslee: Chelsea buns zijn vierkantig met een ronde kern.
Stap 3: bakken
Verwarm de oven voor op 200°C.
Plaats de honing, de boter, de melk en de suiker in een steelpannetje op een laag vuur. Breng het (eenmaal alles mooi gesmolten) aan de kook. Laat dit tot een stroop inkoken.
Giet deze stroop over de buns (ik gebruik nooit alles), plaats het bakblik in de oven en bak de Chelsea buns 15-20 minuten. Laat eventjes afkoelen –niet te lang, of je krijgt ze niet meer uit het bakblik zonder ze te beschadigen– en leg ze (eventueel) op een rooster om verder af te koelen.
Smakelijk!